De Gids. Jaargang 97

[p. 64]

Verzen

Stralend venster naar de wereld open:
tegen een italiaanschen hemel
ziet men minnenden en dichters loopen,
boomen bloesemen, het zacht gewemel

van de tuinen, waar de danseressen
buigen in hun ranke menuetten -
lichte fluiten, lichte castagnetten
onder rouw van edele cypressen -

Pages met een windhond, al de vrouwen
in wier schoot Don Juan heeft gesluimerd
houdt dit landschap in zijn zondoormijmerd
park of ridderlijke hofgebouwen.

Kloosterklokken zingen hun begroeting,
uit den avond mystische koralen;
tusschen kinderen en nachtegalen
vieren dood en leven hun ontmoeting.

[p. 65]

Grieg

 

Lied, helder en klein als de middag

 

in een noordsch water bij zon,

 

scheren en berken schittren

 

alsof de schepping begon.

 

 

 

Kinderen dansen, de weiden

 

vol sneeuw en licht liggen hoog,

 

blauwe visioenen

 

in bovenaardschen boog.

 

 

 

De dood legt de hand aan de lippen,

 

de stilte is heimlijk vervuld;

 

en onze droomen vergeten

 

hun onrust en ongeduld.

 

 

 

Theun de Vries