De Gids. Jaargang 96

[p. 352]

Wilderswil

Wij dronken melk uit porceleinen glazen
Op 't smetloos-witte, Zwitsersch bergbalkon.
Over de weiden gleden zilvren wazen
En toppen sneeuwden in de morgenzon.

Er zeeg in ons een teere malschheid neder,
Die met haar glans langs elken rimpel streek.
Het effen meer kaatste den hemel weder,
Die vredig in zijn eigen diepte keek.

Alleen herinnering deed nog verbazen,
Dat 's werelds rust zoo zuiver wezen kon,
Dien ijlen morgen, toen we uit blanke glazen
Gods vrede dronken op het wit balkon.

J.B. Besançon