De Gids. Jaargang 94(1930)– [tijdschrift] Gids, De– Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 318] [p. 318] Een Spaansch volkslied In de gezegende dagen Van jubelen en van bloeien Wanneer de hartstochten schroeien En hun dorst naar de lippen slaat, Wordt soms ons geluk door vlagen Van sombre weedom verdorven: Dat zijn liefden, lang gestorven, Die beschuldigen van verraad. De drift vervliegt als een rukwind, Het genot blijft nauwelijks heugen, Wat wellust heet, is een leugen, De schoonheid een ijdel mom; De mensch, die nergens geluk vindt, Raakt vermoeid en afgezworven; Naar liefden, voorlang gestorven, Gaan dan zijn wegen weerom. Hendrik de Vries Vorige Volgende