De Gids. Jaargang 93

[p. 59]

Zomer.

Een groene weide wit en geel doorbloemd,
Een paard dat onder 't grazen even kijkt
Naar waar lang uitgestrekt zijn veulen slaapt;
En, badend in het water tot de kniên,
't Roodbruine, zwaargeuierd horenvee
Dat met de staarten naar de bremzen slaat;
Daarboven gouden zon uit wijd azuur
Neergloedend, alverloomend, albedwelmend;
En allentheen slechts weiden, water, hemel,
En overal die eenzaamheid, die stilte....
O vredig landschap uit mijn kindertijd
Hoe is uw aanblik mij vertrouwd! - Ik zie
Mij weer als knaap in zulk een zomerweelde.
Op kievitsbloemen lig ik aan de beek
En tuur naar sierlijk-ranke waterjuffers
Die, trillend met haar gazen vleugels, heen
En weder schieten boven 't glimmend vlak
Waarin zich 't luchtgewelf en de oever spieglen;
Op 't water schrijft een kevertje zijn schrift....
Wat verder staat, gelijk een wijsgeer peinzend,
(Tenwaar' hij slechts op visch of vorschen loerde)
Een reiger op één been in 't ritslend riet
Totdat hij, mij op eens ontwarend, schrikt
En, met geklapwiek hoog in 't blauw gestegen,
Op trage vlerken naar het westen roeit....

J. Decroos.