De Gids. Jaargang 93

[p. 75]

Verzen.

Kwatrijnen.

De meesterhand, die de doorluchtige weelde
Van vlindervleugels etste en penseelde,
Heeft ook het landschap onzer ziel geschetst,
Vluchtig en vast in duizendkleurige beelden.

Gewiegd in woudgeruisch en zonnebrand,
Door wilde zee geworpen aan het strand,
Werd gij, na eeuwen van onstuimig zwerven,
Het stille sieraad eener vrouwenhand.

[p. 76]

Herfstweemoed.

 

.... En de seizoenen gaan en keeren weder

 

En zien niet om naar wat in hen verging -

 

Mijn hart werd tot verliezen steeds gereeder

 

En steeds meer open voor herinnering.

 

 

 

Bij den voornamen dans der jaargetijden,

 

Wendend en wisselend in d' oude rei,

 

Ruischt in mijn hart één enkel lied van scheiden,

 

Eén menschendiepe klacht: voorbij.... voorbij....

 

 

 

Want vluchtig als de bloesems zijn mijn droomen

 

En vluchtig als de sneeuw mijn vreugde◠en leed....

 

Maar de seizoenen blijven gaan en komen

 

Ook als dit hart van sneeuw noch bloesem weet....

 

 

 

Elisabeth Reitsma.