De Gids. Jaargang 92

[p. 46]

Mijn ziekte.

Er zit in mijn hart een verlangen.
Ik weet niet waarnaar het zucht.
't Is niet naar de mensen en 't groene land,
en niet naar de blauwe lucht.

't Is niet naar de rust onder d'aarde,
en niet naar 's levens gewoel.
Het is een verlangen op eigen hand,
een verlangen zonder doel.

* _* *

Ik zie een witte azalea
en daarnaast een veldboeket.
Er zit iemand te waken
in een stoel dicht bij mijn bed.

't Is als toen ik met mazelen te bed lag,
lang geleden, ik was nog klein.
't Is zo veilig om te ontwaken
en nooit alleen te zijn.

't Is zo veilig om in te slapen,
als sliep ik in Moeders schoot.
Ik weet, dat je niet van me weggaat,
maar, Moeder, je bent immers dood?......

* _* *

[p. 47]

 

In de berg klinkt muziek, zo klankrijk en rein,

 

als het hemelse klokkespel klinkt het, zo fijn.

 

'k Hoor een stem zo teer, nauw hoorbaar schier:

 

‘Ga niet weg van ons, blijf hier, blijf hier!’

 

 

 

Met moeite opende ik de ogen.

 

't Was geen vreemde wereld, die 'k vond.

 

De Paasklokken luidden, terwijl een kind

 

bij mijn bed te schreien stond......

 

 

 

Vertaald naar Erik Axel Karlfeldt

 

door Martha A. Muusses.