De Gids. Jaargang 92

[p. 343]

Westmoesson.

De regen ratelt op de klappertuinen,
Die mijlenver de huivergrauwe zee bezoomen.
Uit regenfloers en wolkenflarden doomen
Van verre bergen sombre, ruigbegroeide kruinen,
En gonzend stuwen zwaargezwollen stroomen
Ter monding voort leemgeler waatren wilden vloed,
Meevoerend - willoos - losgewoelde boomen,
Wier wankel evenwicht de wieling kant'len doet.
Den geur van rottend loover en de aromen
Van overrijpe vruchten, die met doffen,
Gedempten val op molm-zachten bodem ploffen,
Verwaait de regenwind in vochte vlagen,
Die rits'lend door het groen der blanke sawahs zwerven,
Om aan den grauwen einder weg te sterven....
Daar splijt de late zon de lage wolkenlagen:
Goudlichte glorie overstraalt de landen
En purper vlammen òp de duistre tufsteenwanden.

J.F. Kunst.