De Gids. Jaargang 89

[p. 210]

Nocturne.

Boven de asfalten mensohenstad
Kermt sidderend een hooge stem -
Daar waait verwording grootelijks,
Zwirlend als asch en droog en dor
Dwars door het wezenloos gesnor
Als eenig onomstootelijks.
Schuin achter rengelende tram
Hokt een brok maan in ijzren krat.

Ik tel de late sterren aan
De duizelende leegten uit -
Vergeefsch bleef dit met vrouwelijk
Geduld moeizaam en trouw volbracht
Leven: welk snel en onverwacht
Stormen versloeg het rauwelijk?
Mij rest als dierbaar eenige buit
Een grondloos niets en zonder naam;

Eindlijke val in de eigen aard:
Geboorte van een moeden God -
Want alle bloed vergankelijk
Vervloeit, stroomt uit en gaat te niet,
...Of keert, en zich in zich weer giet:
Krypt van behoud onwankelijk.
Wat mij vervreemdde van mijn lot
Bleef in dien samenhang bewaard.

Jan. '25.

Victor E. van Vriesland.