De Gids. Jaargang 89

[p. 162]

Het geheim.

Een onderaardsche zee! Een bliksemflits,
Schoot door mijn mijmering het beeld omhoog......
Het was als scheurde d'aard en door de rits
Zag ik in diepten, waarin niets bewoog.

Grondloos het meer, gloeiende trits,
Waakten de rotsen, toen ze 't vuur bevloog,
Bij 't felle weerlicht branden van dien gids
Dook het Geheim, dat zich aan Licht onttoog.

De bodem sloot zich weer Geen spleet
Verried meer, wat daarbinnen roerloos lag,
En als een droom mij het Gezicht ontgleed.
Maar eenzaam blijf ik achter, want ik weet:
Het ondoorgronde Raadsel, dat ik zag,
Ligt in een land, dat ik niet meer betreed.

H. Moulijn-Haitsma Mulier.