De Gids. Jaargang 85

[p. 327]

Amor inspirator.

Toen op den Berg der Louteringen
een der dichters van het oude geslacht
hem vroeg: ‘Zijt Gij degene die voortbracht
den nieuwen zachten stijl van zingen?’,

luidde het antwoord neen noch ja
maar: ‘Ik ben zulk een die, als Liefde's toover
zijn ziel bedauwt, acht geeft, en trouw brengt over
naar z' innerlijk klonk, haar gena’.

Al was hoogmoed de zonde die
hij boette met de langste felste pijn,
zoo wist hij toch, niet 't eindig zelf te zijn
de bron der zoete poëzie.

Wist hoe de kracht die komt aangevlogen
uit ringsom werelde' en de ziel bevrucht,
alléén het ruischend leefgerucht
wekt, telkens, aan der dagen starre bogen.

De sterke Liefde die den Haat
in zich besluit als dag het duister:
hij wist hoe uit hààr kracht het zoete, luisterrijke,
het diepe lied opslaat.

[p. 328]

 

En dit weten brandt door het hoog Gedicht,

 

voor de zangers der ongeboren tijden:

 

de klank van liefde-zwaar belijden

 

dooft alle andren met zijn kleur en licht.

 

 

 

O Dichters! Liefde is eeuwig als de Dood

 

en zij vernieuwt zich eeuwig als het Leven:

 

daarom is door onzen zang heengeweven

 

der tijden avondgloed en morgenrood.

 

 

 

Henriette Roland Holst.