De Gids. Jaargang 85

[p. 32]

Waarom vindt de stem...

Waarom vindt de stem, die fluistert,
zelden iemand, die haar hoort,
en haar weggestorven woord
nooit een hart, dat luistert;

spiegelt in het vluchtig lichten
niemands oog een ander klaar,
scheemren zóó ver van elkaar
aller aangezichten?

Die wij 't dichtste bij ons zagen
in den vroeg verdroomden waan,
zien wij zwijgend van ons gaan
bij den klim der dagen;

vreemden elk voor ieder ander,
schuw verbergend in het zwart
onzer schaduw 't wondbaar hart,
gaan wij langs elkander.

[p. 33]

 

Werden dan zoovele talen,

 

als er zielen zijn, gesticht?

 

Zijn wij dan niet van één licht

 

de gelijke stralen?

 

 

 

Zijn wij maar uiteengestoven

 

vonken van éénzelfde vuur,

 

die voor 't naadrend nachtlijk uur

 

ongezien verdooven?

Herman Lysen.