De Gids. Jaargang 85

[p. 247]

Veracht hen niet.

Veracht hen niet, zij, die met eigen hand

Den sterken levenswil te dooden wagen,

Omdat de lange weg der toekomstdagen

Hen dreigde als een woest en eenzaam land.

Zooals de koorts het lichaam overmant

Tot het bezwijkt door d' al te felle slagen,

Zoo konden zij de bitt're smart niet dragen,

De wreede pijn, die in hun zielen brandt.

Veracht hen niet, zij, die hun heete wonden

Te koelen zochten in den donk'ren Dood

En die met vaste hand den band ontbonden

Waarmee het strenge Leven hen omsloot,

Veracht hen niet, die niet meer hopen konden

Maar vrede vroegen aan der aarde schoot.

Elisabeth Reitsma.