De Gids. Jaargang 84

[p. 14]

De nachtegaal.

De middernacht plooit zijne zoelte uit,
Een maan-doorvloeide, wijde witte roze.
Er siddert als een lichtstraal 't hoog geluid
Dat opent hemelen een poze

Een korte poze.

O, dat zacht getril

Loochent mij elke nedergang van 't leven;
Ik weet niet waar dit heimwee henen wil,
Maar 'k moet mijn open hart den sterren geven.

Mijn hart, een rijpe vrucht, die 'k zingend beur,
Een gouden smachting door het parel-grijze
Zwijgen.

Ik zie 't geluk door open deur

Waarvoor de warme bloeiïng blanker twijgen.

Een zoete geur de aarde en lucht doorvloedt,
Elk leve ademt door stilte luw verlangen;
Het hoog geluid siddert een zilvren gloed,
Nachtlooze lichtglans door der uren gangen.

Olga Weber.