De Gids. Jaargang 64

[p. 556]

Pastorale.

Liet ik te veel mijne oogen zich vermeien,
Wijl ik in verten vaag, als witte vlokjes
Gestrooid in groen, uw schaapjes zag zich sprei'en,
Dat 'k hoor al náder 't kling'len van hun klokjes?...

Ai! kom niet náást mij uw gedachtjes wei'en,
Of zijn het vachtjes zonder wilde lokjes
En jonkheid speelsch? - ai! zie ze elkaêr verlei'en,
De uwe en de mijne, zie met zachte schokjes

De kopjes stooten, - 't belt àl door elkander,
't Hupt àl dooreen, het eigen en het ander, -
Daar gaan ze al zwermen, doof voor 's herders kermen...

Wat veldgod wil zich onzer nu ontfermen,
Ik wou wel gaarn' mijn schaapkens henenlei'en,
Maar weet uit 't dijne 't mijne niet te schei'en....

C.R. de Klerk.