De Gids. Jaargang 63

[p. 186]

Verzen.

Er blinken reepen gouden zonneschijn

Door fulpen schaduwen van 't lentewoud,

Waar, als de wind er ruischt, het zonnegoud

Verstuift in grill'ge vormen en gelijn.

Wat jubelend gezang klinkt door het hout,

Dat echoot paar'lend weer heur klanken rein,

Hoe murmelt blij de beek en vliet langs fijn

Bebloemde boorden door het ruchtig woud.

O, blonde Lent'! 'k Strek d'armen naar U heen!....

Hoe gouden is Uw golvend haar, hoe licht

En rein Uw oog, hoe ruischt het bloemig kleed

Om blanke heupen, borst en armen heen!....

Mijn Lief, mijn Al, ik zag Uw Beeld! o, weet:

Ik spreek Uw naam, ik zie Uw klaar Gezicht!

[p. 187]

II.

 

Het scheem'rend oogenlicht en golvend haar,

 

't Gebogen hoofd en 't maanlicht-kleed in plooien, -

 

Zacht zwevend in een schijnsel op 't gebaar

 

Van d'avond-stroom, en vluchtend langs de glooien

 

 

 

Van 't fulpen woud, - zij lacht en weet hoe mooi 'n

 

Lichtschijn is óm haar, die met week gebaar

 

En stem er zweeft: wel lijkt 't als bloeme-strooien

 

Dat lichtend nacht begoot, of 't maanlicht waar'.

 

 

 

O, 't lichten van heur stem....: besnaarde wind

 

Boog om de kim, zeeg op de heuv'len neer....

 

Was 't boschgeruisch van ver....? Zil'vrig getint

 

Van dropjes door het loof....? Van regen 't teer

 

Gesuis op zee....? Wie haar in scheem'ring vindt?

 

Zij vlucht, en duikt in 't starrenlichte meer.

[p. 188]

Vogelenzang.

 

Wat blijde weelde van gezang stijgt uit

 

Het zonnig zomerbosch! O, hoor 't gestage

 

Dooréén van duizend toontjes hooge en lage;

 

Hoe juub'lend elke zanger viert zijn bruid!

 

 

 

De schuwe zwarte merel klaat'rend fluit

 

En scheert in vluggen boog schuin langs de hagen,

 

Strijkt neer, en wipt, kijkt om.... maar durft 't niet wagen,

 

Vlucht weg in 't bosch.... en schaat'rend sterft 't geluid.

 

 

 

O, hoor, hoe daar de koekoek roept, verscholen

 

Heel diep in 't hout, roept blijde keer op keer....

 

Totdat, als suizelend de nacht daalt neer,

 

De nachtegaal uitjubelt als violen

 

Zijn klanken, paer'lend in het lichte meer

 

Waar zilv ren maan en sterren weem'lend dolen.

 

 

 

Jul. J.C. de Boer.