Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
Auteursrechtvrij
[pagina 262]
| |
Stemme: Carthuyser Bruyn.
EErsuchtigh mensch // wiens hart Ziel en wensch
Niet anders soeckt oft oock betraght
Dan werelts eer en ydele pracht,
Wiens trots gemoet, anders niet en soeckt
Als suchten nae al te hooghen staet
Ick bid u eens naer Bethlehem gaet
En siet hoe den Koninck, en Heere van al
Sijn eerste Vertooning, komt doen in een stal
In doecxkens gewonden // in't Kripke geleyt
En om onse Sonden // wel bitterlick schreyt.
Siet, hoe Godts Soon, den Prins van 's Hemels troon
Die alle schepsels sijn onderhout geeft
Naeckt en bloot in het Stalleken sweeft,
Aensiet hoe sleght // dat sonder Meyt of Knecht
Hier wort gedient 's hemels Koningin
Ey siet eens wat een hof gesin
Geen wiege, geen scherm, geen vier, noch geen bedt
Twee beesten verwermen het Hemels Salet
Van Maegen of vrienden, daer niemandt verscheen,
Geen Menschen diende dan Ioseph alleen
Geens Prins nog Heer // geniet hier de Eer
Van desen nieuwe Koninck te sien,
En op sijn inkomst geluck te bien
d' Herders in't Velt // wort alder eerst ver-
| |
[pagina 263]
| |
melt
De tijdingh van dese blijde geboort
De Herders hebben 't alleen gehoort,
Den Lofsanck van Vreden, den Saligen wensch
Die Enghelen deden, aen Godt en den Mensch,
De Herders songen // oock eerst met Ootmoet
En vielen den Iongen Messias te voet.
Ierusalem, heeft dese blijde Stem,
Van dese Chooren niet mogen verstaen:
En Romen is oock voor by gegaen;
Hier is niet geaght, Stamme noch geslaght
Adel, Afkomst, of Heerelickheyt
Hoogh moet, of Staets begeerelickheyt
Ootmoedigh in alles, dat hier sich vertoont
De Kribbe, de Stalle van Herders bewoont
De Herders de beesten en wat men meer vindt,
Maer noch aldermeesten, de Moeder en't Kint
Wel aen mijn Ziel, met tranen en ghekniel
Met blijdtschap liefd' en aldaer ootmoet
Valt met de Herders het kintje te voet,
Mijn Ziel koomt, en weest dogh niet beschroomt
Wie schroomt oyt voor een onnoosel Kindt
Dat men in doeckxkens sijn handekinst bint
En of het moght wesen, dat ghy mijn of meer,
Noch schrick had, of vreese, Voor uwen Heer.
| |
[pagina 264]
| |
Soeckt troost aen de Moeder die nie[mant]
versmaet
En neemt den behoeder // Sint Ioseph te baet.
Ach kintje cleyn! // nae't veel met ons gemeyn
Armoedigh als wy naer menschelickheyt
Maer machtigh rijck naer u Goddelickheit
Verneert mijn hert // als het bestreden wert
Met hooghmoet en trotse hoverdy
Ootmoedigen Iesu staet my by
Stelt in mijn gedagten // de Krib en den stal
Op dat ick my waghte // voor hooghmoet en val;
Gunt my te bedencken uw' Goddelijcke Kraght,
En laet my niet krenken den duyvelen magt
Al-waerde Maeght // die in u ermen draeght
Dit Kindt dat wouw geboren sijn
Van u, Maria, wilt bidden voor mijn!
Dit soete Kint // dat ghy in doecken wint
Sal u niet afslaen dat ghy begeert
Want een Soon sijn Moeder altijt Eert:
Ick soeck in dit leven geen wereltsche pragt
Ick soeck niet verheven // te sijn of geacht
Ick soeck niet gepresen te sijn of ge-eert
Ootmoedich te wesen is al mijn begeert.
|
|