Voor-reden tot de Christelijcke Catholijcke Ieught.
GElijck men siet, Catholijcke jeught, met wat kracht (Godt betert) die onsuyvere ende onmanierlijcke Gesanghen des Werelts die jonghe ende teere herten verkeeren, alsoo dat die wereltlijcke, die malkanderen tot soo danige trecken, ja oock leeren, het ampt van den versoecker, den Gheest der onsuyverheyt soo levendig bedienen, dat sy de menschen van haer verstant t'eenemael berooven.
Alsoo daer tegen vintmen in Geestelijcke en Godlijcke Lof-sangen, dat onsen Geest wonderlijck daer in wort vermaeckt, en opgeheven tot betragtinghe der Godlijcker dingen, bysonder als die niet alleen met uytterlijcke lippen, maer met eenen innerliken yver werden ghesongen: waerom den H. Apostel Paulus soo ernstelijck tot soo danighe Geestelijcke gesangen vermaende, want alsoo spreeckt hy in den Brief tot den Ephesen: Wort vervult met den H. Geest, spreeckende onder malkanderen met Psalmen, Lof-sanghen ende Geestelijcke Liedekens, singende en speelende in uwe herten den Heere. Welke woorden hy oock schrijft tot den Colossensen.
De kracht van Geestelijcke Gesangen bekent in sig den H. Augustinus, in't beginsel zynder bekeeringe, betuygende hoe dat hy beweegt is geworden door die Lof-sanghen van den H. Ambrosius gemaeckt: Hoe seer (spreeckt hy) schreyden ick onder Liederen ende Lof-sangen grondelijck beweeght zijnde door die soet-luydende stemmen uwer Ker- : ô Heere, dese stemme klincken in mijn ooren, en uwe waerheyt vliet al smekende in mijn herte.
Hier uyt rees ende ontstack in my een yver der Godtvruchtigheyt, ende mijn tranen liepen, ende ick was versmacht daer in.
Den Heyligen Chrisostomus schrijft dit van Geestelijcke ende Wereltlijcke Lof-sangen:
Quem admodum ubi qui quidem est coerum, eo porti concurrunt ubi autem sunt aromate, & suffitus apesillic habitant, ita quidem ubi sunt meretrica Cantica, illuc congregantur daemones: ubi autem Cantica spiritualis, illuc advolat Spiritus gratia.
Dat: is gelijck de Verckens lopen na den slijcker