Een gheestelijck lust hofken

Met schoone lieffelijcke geestelijcke ghesanghen beplant, door eenen Catholijcken pastoor

Liedekens vanden Doot. I. Van een jonck Mensch stervende.

Op de wijse: Ick vind' eylaes my nu in noot, &c.

AEnhoort mijn clacht o bloeyende jeucht,
Die u vermaeckt in ydel vreucht,
Spiegelt u vry,
En denckt aen my,
De wijl ghy meucht.

Ick heb wel eer getriumpheert,

Wellust des vleeschs altijt begeert,
Met groot jolijt,

[p. 168]

 

Na des werelts tijt,

 

'T welck haest verkeert.

 

Dansen en spelen heb ick gesocht,

 

Mijn tijt heel ydel door gebrocht,

 

'T is my nu leet,

 

Godt is't die 't weet,

 

Waer ick om docht.

 

In bancketeren vroo te sijn,

 

Lieflijck vercieren mijn aenschijn,

 

Dit was voorwaer,

 

Mijn vreucht eenpaer,

 

Mijn medecijn.

 

Maer 't is eylaes te seer verkeert,

 

My die de werelt heb gheeert,

 

Brengt nu in noot,

 

Die wrede doot,

 

Die my turbeert.

 

Wat ick aenschou 't is my al pijn,

 

'T geen my wel eer vreucht plach te sijn,

 

Ick ben ontrieft,

 

Alst Godt belieft,

 

Salt anders sijn.

 

Dit worter seer van my beclaegt,

 

Dat ick die werrelt heb behaegt,

 

Die lieflijck toont,

 

Maer bitter loont,

 

'T welck my doorknaegt.

 

In mijnen fleur word' ick gepluckt,

 

Gelijck een rose onderdruckt,

 

De wijl sy staet,

 

Bloeyt delicaet,

 

Wort afgeruckt.

[p. 169]

 

Op een quaet fondament hy bout,

 

Die hem op aertsche vreugd vertrout,

 

Die felle doot,

 

Spaert cleyn noch groot,

 

Jonck nochte out.

 

Siet Hercules alsoo vermaert,

 

Die grote draecken metten swaert,

 

Door grote kracht,

 

Te niet gebracht,

 

Is niet gespaert.

 

Cresus die rijckste des werrelts wijt,

 

Salomon in wijsheyt onbenijt,

 

Sijn hier gestelt,

 

In doots gewelt,

 

In corten tijt.

 

Hector van Troyen seer valiant,

 

Achilles helt van Griecken lant,

 

En oock die nett'

 

Helena met,

 

Paris playsant.

 

Die niet beweecht is als een steen,

 

Ick sie d'exempels in 't gemeen,

 

Men niemant van,

 

Die den doot verwan,

 

Dan Godt alleen.

 

O doot, o doot! breeckt u propoost,

 

Dat ick van druck mach sijn verloost,

 

Tot Godt den Heer,

 

Neem ick mijn keer,

 

Hy is mijn troost.

 

Adieu adieu, druck phantasy,

 

O wilde jeucht gedenckt dit vry,

[p. 170]

 

Een roos die bloeyt,

 

Men haest wtroeyt,

 

Siet dit aen my.