Een gheestelijck lust hofken

Met schoone lieffelijcke geestelijcke ghesanghen beplant, door eenen Catholijcken pastoor

Vande ydelheyt des wereldts ende bekeeringhe tot Godt.

Op de wijse: Fortuyn helaes pourquoy.

[p. 105]

 

WAt strijdt de werelt doch

 

In d'ydel eeren baen:

 

Wiens voorspoet is bedroch,

 

En geensins kan bestaen,

 

Seer ras voorby passeert

 

Haer pracht en vreuchden al,

 

Als vaten van der eert,

 

Of glasen van Christal.

 

Staet meer op letters bloot

 

Gheschreven in het ijs:

 

Als op des werelts snoot

 

Wellust, eer ende prijs,

 

Haer deuchden ydel zijn,

 

Haer loon bedriegelijck

 

Waer op haer minnaers fijn

 

Betrouwen ydelijck.

 

Men mach betrouwen meer

 

Op s'menschen leugentael

 

Als op des werelts eer,

 

En vreuchden t'eenemael,

 

Valsch zijn haer droomen al,

 

Valsch haer wellusticheyt

 

Valsch al haer moeyten mal,

 

Valsch al haer neersticheyt.

 

Segt waer is Salomon

 

Eertijts soo edel rijck:

 

En waer is nu Sampson

 

Een Helt onwinnelijck,

 

Den schoonen Absalon,

 

Int aenschijn wonderlijck,

 

Oft Jonatas alom,

 

Seer soet en minnelijck.

[p. 106]

 

Seght waer is Cesar heen,

 

Hooch in zijn Keyserrijck:

 

Den rijcken man met een

 

Int brassen leckerlijck,

 

Segt Cicero waer is

 

Al u welsprekentheyt,

 

Of Aristotelis,

 

Groote verstandicheyt.

 

Soo veel Lants-heeren claer

 

Soo vol rijckdom en pracht

 

Soo menich rijck voorwaer,

 

Met also groote macht,

 

Wat Princen oyt men sach

 

Soo seer gedient, ge-eert,

 

In een oogen opslach

 

Soo zijn sy ghepasseert.

 

O wat een cort jolijt

 

Is al des werelts vreucht.

 

Als schijn met ydelheyt,

 

Soo vergaet haer geneucht,

 

Die nochtans hier verleyt

 

De mensch van 't eewich goet

 

Dat Christus heeft bereyt,

 

Voor die zijn wille doet.

 

O wormen aes planteyt,

 

O stof der aerden snoo,

 

O douw, o ydelheyt,

 

Hoe verheft ghy u soo ?

 

Ghy gantsch onseecker zijt

 

Of ghy noch morgen leeft,

 

Doet dan goet inden tijt

 

Die Godt u daer toe geeft.

[p. 107]

 

Des werelts glori' fijn

 

Diemen groot acht alom,

 

Wort in Schriftuer divijn

 

Genoemt des hoeys een blom

 

Geleecken by een blat,

 

Dat de wint henen waeyt

 

Want soo wt 's levens padt

 

Wort den mensch afgemaeyt.

 

Niet eygens u toedenckt

 

Dat ghy verliesen meucht

 

Dat u de werelt schenckt

 

Neemtse, en oock u jeucht

 

Dat boven is aenschout

 

V hert tot Godt laet gaen,

 

Salich die hem verstout

 

De werelt te versmaen.