Een gheestelijck lust hofken

Met schoone lieffelijcke geestelijcke ghesanghen beplant, door eenen Catholijcken pastoor

I I I.

Op de wijse: O schoonste Personagie.

O Soete Harmonie,
Van my verdrijft ghy smert
Door reynder minnen:
O Choor der Eng'len blye,
Ghy steelt van my mijn hert
En al mijn sinnen,
Wt liefd' divijn,
Ick heel verdwijn,
Om dat ick hoor van vrede,
Die my aendienen,
Des Hemels Cherubijnen,
Godt oock mede.

O Jesu minnelijcke

Die mensch geworden sijt

[p. 30]

 

En Godt ghebleven:

 

In aerd' en Hemelrijcke,

 

Weest nu ghebenedijt,

 

Van al die leven,

 

Mijn Godt, mijn Heer,

 

Mijn hoop, mijn eer,

 

Met u soo wil ick sterven,

 

Des werelts lusten,

 

En vreuchden vol onrusten

 

Voort aen derven.

 

Ghy zijt den aldermeesten,

 

Den hoochsten Heer van al,

 

Rijck, schoon en machtich,

 

Nochtans hier voor de beesten

 

Light ghy in eenen stal:

 

Arm, teer, en clachtich,

 

O Godt seer groot,

 

Mensch, naeckt en bloot,

 

Wilt my u wijsheyt schencken

 

Dat ick met vreuchden,

 

Alle dese deuchden

 

Overdencken.