'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 638]
| |
Op de wijse: Swinters Somers even groen, &c.Daer zijn nu veel Gods-diensticheden,
In het genaemde Christendom,
Sy schijnen al gegrond op reden,
En yder een heeft zijn waerom,
Nochtans niet een sonder gebreken,
Ghelijckmen aen de vruchten siet,
Al konden sy als Eng’len spreken,
De rechte Liefd’ en isser niet.
Derechte Liefde maeckt volkomen,
Maer sonder die ist al ghebreck,
Al wil men ‘t noch soo heyligh noemen,
Al scheen ‘t uytwendigh sonder vleck,
En datmen hem van alles wachten,
Laetmen hem daer op duncken yet,
| |
[pagina 639]
| |
Om synen naesten te verachten,
De rechte Liefd’ en isser niet.
Sy roemen op haer strenge wegen,
Daer sy uytwendigh in bestaen,
Maer ist in strengigheydt gelegen,
De Ioden moeten voren gaen,
Die haer kinders den Moloch branden,
Maer God den Heer haer weten liet,
My grouwelt sulcke offerhanden,
De rechte Liefd’ en isser niet.
Sy namen op haer groote lasten,
Als sy met anghst en moeyte zwaer,
In sacken en in asschen vasten,
Maer God en vraegde niet daer naer,
Sy wilden met den Heere rechten,
Waerom hy dit niet aen en siet,
Hy sprack tot haer door syne knechten
De rechte Liefd’ en isser niet.
| |
[pagina 640]
| |
Besnijdet uwe hert inwendigh,
Den hongerighen breeckt u broot,
Zijt van u naesten niet afwendigh,
Maer doet hem bystant in den noodt,
Dan sal ick u ghebedt verhooren,
Maer soo langh als dit niet gheschiet,
Al uwen arbeyd is verlooren,
De rechte Liefd’ en isser niet.
Wy moeten heden zijn verwondert,
Siende verscheyden volcken hier,
Die van de Wereld afghesondert,
Malkanderen ghelijck zijn schier,
Nochtans en moghen sy niet velen,
Datmense t’samen broeders hiet,
Dit isser dat haer doet verschelen,
De rechte Liefd’ en isser niet.
Want siet de alghemeyne leden,
En weten qualijck van ‘t verschil,
| |
[pagina 641]
| |
Sy leefden t’samen wel in vreden,
Waert d’opperhoofden van haer wil,
Soo yemandt poocht te onderwinden
Ghemeynsaemheydt, men ‘t haer verbiedt,
Wt sulcke dinghen wy bevinden,
De rechte Liefd’ en isser niet.
Want waerder liefde Godts vol trouwen,
En datmen het verdwaelde socht,
Hoe geerne soumen vriendschap houwen,
Ofmen malkander winnen mocht,
De rechte Liefd’ is in haer wercken,
Lanckmoedigh en sonder verdriet,
En waermen dit niet kan bemercken,
De rechte Liefd’ en isser niet.
De rechte Liefde is ootmoedigh
Haer selven sy niet en behaeght,
In krachten is sy overvloedigh,
Soo dat sy alle dinck verdraeght:
| |
[pagina 642]
| |
Maer waermen yemant soeckt te dwingen,
En datmen om sijn selfs geniet,
Den zwacken niet en kan gehingen,
De rechte Liefd’ en isser niet.
O vrienden ghy die nu moet lyden,
Om ‘t beleven van u ghemoet,
Wilt door gedult u zielen vrijden,
Blijft in de rechte Liefde soet,
Wilt dien met wel-doen overwinnen,
Die u als een onkruyt uytwiet,
Want kond ghy sulcke niet beminnen,
De rechte Liefd’ en isser niet.
|
|