'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
Op de wijse: Ick bender een arme Pilgrim siet.Wilt ghy een Pilgrims wegh ingaen,
En vreed’ en rust der Zielen vinden,
| |
[pagina 591]
| |
Soo moet ghy op de smalle baen
V niet veel onderwinden.
Soo moet ghy sien op uwen Heer,
Ghy meucht dit klaerlijck van hem lesen,
Sijn leven was ghelijck zijn leer:
Alsoo moet ghy oock wesen.
Soo moet ghy stadigh zijn in ‘t veldt,
Met waecken, bidden, hopen, strijden,
Met parssen, dringhen met ghewelt,
En u van sonden myden.
Ghy moet de kosten overslaen,
Van ‘t lyden, stryden, en van ‘t bouwen,
Of anders sult ghy schand’ begaen,
En ‘t sal u naemaels rouwen.
Wilt ghy niet geern de minste zijn,
En alles willigh hier versaecken,
En niet omhelsen druck en pijn,
Soo wilt u reys maer staecken.
| |
[pagina 592]
| |
Ghy zijt gheen Pilgrim in der deadt,
Wilt ghy met al om alles derven,
En dooden al u lusten quaedt,
V eyghen wille sterven.
Men leydt het hier, men leydt het daer,
Soo wordt het doch alsoo bevonden,
Den ruymen wegh voorwaer ‘t is waer,
Die gheeft ons niet dan wonden.
Op d’enghen wegh is niet dan kruys,
Ghy moet hier zijn veracht, verschoven,
Soeckt ghy ‘t gemack, soo blijft maer t’huys,
‘t Ghemack in ‘t huys is boven.
Dit is een Pilgrim nae Gods wil,
Hy is in als in Godt ghelaten,
Vreedsaem, gherust, in ‘t klaghen stil,
Sijn leven moet hy haten.
Hy heeft een soet en lief ghebodt,
Dat moet hy wel en neerstigh leeren,
| |
[pagina 593]
| |
Dat komt hem van den lieven Godt,
En van den Heer der Heeren.
Gods Liefd’ dat is zijn rechte maet,
Hy moet hem daer altijdt na rechten,
Dees Liefd’ en kent gheen eyghen baet,
Dus kan sy ‘t alles slechten.
Een Pilgrim mach niet stille staen,
Hy wordt op reys te seer verleghen,
Siet hy om, hy is niet bequaem,
Te gaen op smalle weghen.
Bent ghy aen yets op aerden vast,
Dat sal d’ervaringh u wel wijsen,
In ‘t gaen zijt ghy u eyghen last,
Oock tuyghen ‘t Godes Wijsen.
Soo ghy nae ‘s vleys wellusten toeft,
So mist en faelt ghy ‘s Geestes streken,
Soeckt ghy hier wat het vleys behoeft,
Soo sal u deughd ontbreecken.
| |
[pagina 594]
| |
I. Pause.
Dees reyse van den Pilgerom,
Die heeft dees aldergrootste reden,
Want deugd, en waerheyd ist waerom,
Dit brenght de Ziel in vreden.
Dus reyst een Pilgrim van hem af,
En reyst hem selven vrolijck teghen,
De Wereld acht hy stof en kaf,
En teghen is zijn zeghen.
Sijn teer-geld is niet dan ghedult,
Dat moet by hem door bidden meeren,
En is zijn Tas daer med’ ghevult,
Soo mach hem niemand deeren.
‘t Is met een Pilgrim soo ghestelt,
Dat dient hy noodigh wel te weten:
Als hy niet word gheplaeght gequelt,
Soo word hy hier vergheten.
| |
[pagina 595]
| |
Recht anders als de Wereld gaet,
Recht anders moet hu doen en leven,
Daer al des Werelds wil in staet,
Dat moet hy gaen begheven.
Een Pilgrim gaet nocherom! noch manck,
Sijn neerstigh loopen dat is kruypen,
En als hy gaet zijn rechte ganck,
Soo moet hy altijd duycken.
Een Pilgrim let op Godes Woordt,
Hy mach noch wil hem niet besmetten,
Hier is niet dat hem toebehoordt,
Gheen dinck moet hem beletten.
Een Pilgrim dient gheen groote pack,
‘t Sou hem op reys te seer bezwaren,
Hoe meer, hoe grooter onghemack,
‘t Kan niet als onrust baren.
Een Pilgrim moet ghestadich voort,
Geen geldt noch goedt en mach hem baten.
| |
[pagina 596]
| |
Want als hy quam voor d’enghe poort,
Daer soud hy ‘t moeten laten.
Is dit dan niet een quade vracht,
Dat moet men hier eens ondervraghen,
Men wordt gheslaghen tot de dracht,
Wie lust dan noch te draghen?
Al naemt ghy noch u goeden mee,
Sy souden daer in ‘t minst niet gelden,
Dus maeckt ghy niet als moede lee,
Met al u schat en gelden.
Daer mach niet deur dan louter Geest,
Waerom dan al dees harde lasten?
Waerom tot straf bezwaert gheweest,
Wy zijn doch vreemde gasten?
2. Pause.
Dit is een Pilgrims eyghendom,
Daer mach hy hem voor al nae voegen,
| |
[pagina 597]
| |
Men gaet als vreemde met haer om,
Daer mach hy aen ghenoeghen.
Men schelt hem hier voor plomp en dom,
Men gaet hem hier van hier verdringhen,
Al schijnt hy vaeck als blindt en stom,
‘t Ghemoedt kan vrolijck singhen.
Hy vraegh na Sus, na Broer, noch Vrient
Hy mach en wilse wel ontbeeren,
Na Vaer’, na Moer, na Wijf, noch Kindt,
Als sy hem souden deeren.
Nae gelt, nae goet, nae huys, noch hof,
Al houdtmen ‘t hier in grooter waerden,
Nae smaedt, noch eer, na spot, noch lof,
Nae gheenigh dinck op aerden.
Al wordt hy hier zijn goeden quijt,
Dat schaed hem hier doch niet met allen,
‘t Beletsel van zijn meest profijt,
Dat is hem maer ontvallen.
| |
[pagina 598]
| |
Hoe min hy hoeft, hoe meer hy heeft,
Hy tracht hier nae het alderminste,
Als hy maer nae Gods wille leeft,
Dat is zijn meeste winste.
Al komt hy schoon in honghers noodt,
Onnoosel in veel groote schulden,
God sendt hem troost uyt ‘s Hemels schoot,
Als hy hem wel leer dulden.
Al slaet men hem tot stervens toe,
Al gaet men hem als dreck vertreden,
Hy wordt niet op zijn reyse moe,
Al sou men hem ontleden.
Hier is gheen Pilgrims Vader-landt,
Dus heeft hy ‘t goed en wel te draghen,
En die hem hier helpt aen een kant,
Die set hem op een waghen.
Soo komt hy daer by gheern waer,
Soo komt hy in die soete Haven,
| |
[pagina 599]
| |
Soo is hy buyten al ‘t ghevaer,
En vry van al dit slaven.
En doet hem yemand lyden aen,
Die gaet hem hier zijn grondt wat veghen,
Wordt hem gheen lyden aenghedaen,
Soo gaet het niet te deghen.
Wie hem de meeste druck aendoet,
Voorwaer die hoordt hy recht te minnen,
Die wijst hem hoe hy reysen moet,
Als hy ‘t wel gaet versinnen.
Hy kent geen haet noch wraeck te voen,
Dat heeft hy nu al gaen ontleeren,
Met bidden, lyden, goedt te doen,
Daer moet hy hem med’ weeren.
Het is hem wel een kruys en smert,
En ‘t is hem wel een groote wonde,
Hy is bekommert in zijn hert
Om zynes naesten zonde.
| |
[pagina 600]
| |
Dan is een Pilgrim recht bedroeft,
Als hy der Zielen groote schade
Beschreyt, betreurt, en niet en toeft,
Te bidden voor de quade.
Een Pilgrim is van sulcken aert,
Sijn lyden is voor hem gheen lyden,
Swant wie zijn lyden noch bezwaert,
Die kan niet recht verblyden.
Een Pilgrim is soo los en vry,
Hy hangt noch kleeft aen geene dingen
Al zijnse zwaer en hoogh daer by,
Hy kan daer over springhen.
De Pilgroms zijn ghelijck een kloot,
Die d’aerde maer een weynigh raken,
Sy zijn hier alle dinghen doodt,
Want sy wat Hemels smaken.
Een Pilgrim is niet wel bedacht.
Die ‘t huys so moy hier gaet vercieren,
| |
[pagina 601]
| |
Daer hy maer peystert voor een nacht,
En niet langh mach logieren.
Wie ‘t huys en ‘t lichaem hier verciert,
En aerdtsche schatten gaet vergaren,
Die toont hem snooder dan ‘t ghediert,
Want hy kan ‘t niet bewaren.
3. Pause.
Ons leven dat en duurt niet langh,
Waerom hier om soo veel beladen,
En maecken ‘t leven suur en bangh,
Want ‘t mach gheen Ziel verzaden?
Een Pilgrim soeckt een eenigh goedt,
Wt al zijn kracht, zijn hert, en sinnen,
Tot ‘t aertsche heeft hy lust noch moet
Hoe soud hy ‘t dan beminnen?
Wat voorts ontmoet op dese reys,
Dat dient hem al ten alderbesten,
| |
[pagina 602]
| |
Hy lieft zijn God, dus heeft hy peys,
En dit seyd hy ten lesten:
God is mijn loon, God is mijn Al,
Op hem alleen wil ick betrouwen,
Al schijn ick voor de Wereld mal,
Ten sal my niet berouwen.
Wie kan doch eenen smallen wegh,
Ruym, wijt, en breet, segt my, betreden?
Ey gaet u selven uyt de wegh,
Soo treedt ghy wisse treden.
Is ‘t u te hart dat ghy hier hoort,
Te nauw, te bangh aen allen zyden,
Hoe sult ghy hooren dan dit woordt,
Gaet ghy vermaledyden?
Bent ghy den engen wegh getroost,
Soo sal de naute hier door wyden,
Als ghy ghelooft dit soet propoost,
Komt ghy ghebenedyden.
| |
[pagina 603]
| |
Het onderscheyd is al te groot,
Een eeuwigh wee oft volle vreughden,
Dit denckt of u den wegh verdroot,
En hier niet wel en neughden.
Ons Heer die heeft hier vreemt gheweest,
En alles willigh uytgheleden,
Gods uytverkoren minst en meest,
Die hebben ‘t oock beleden.
Ons Prins die heeft soo voor ghegaen,
Wie mach oft derf hem dan verschoonen?
Wie niet en leeft nae zijn vermaen,
Die mach niet by hem woonen.
|
|