Den gheheelen Bybel, Inhoudende het oude ende nieuwe Testament (Leuvense bijbel 1548)

1

⁺IN die daghen eens rechters, als die rechters ouerste waren, soo eest eenen dieren tijt gheworden int landt, Ende daer is een man van Bethleem Iuda wech ghegaen om een vreemdelinck te sijne inder Moabiten lant met sijnder huysvrouwen ende twee sonen.

+ A

2

Hi hiet Elimelech ende sijn wijf Noemi, ende sijn twee sonen die eene hiet Mahalon, ende die ander Chelion, Enphratiters van Betheleem Iuda, Ende als sij comen waren int lant vanden Moabiters, soo woonden sij daer,

3

Ende Elimelech die man van Noemi is ghestoruen, ende sij is bleuen met haren sonen,

4

Die welcke hebben Moabijtsche huysvrouwen ghenomen, waer af die eene hiet Orpha, ende die ander Ruth, Ende sij sijn daer bleuen thien iaren,

5

ende beyde ghestoruen, te weten Mahalon ende Chelion, Ende die vrouwe is ouerbleuen berooft van haren twee sonen ende van haren man.

6

⁺Ende sij is opghestaen dat sij in haer lant soude trecken met beyde haer behoude dochteren wt dat lant van Moab, want sij hadde ghehoort dat die Heere sijn volck aenghesien hadde, ende dat hy hen spijse ghegeuen hadde.

+ B

7

Aldus so is sij ghegaen wt die plaetse van haerder pelgrimagien met beyde haer behoude dochters, ende als sij nv was opden wech om weder te comen int lant van Iuda,

8

soo heeft sij tot hen gheseyt. Gaet henen in uwer moeder huys, Die Heere wil barmherticheyt met v doen ghelijck ghy metten dooden ghedaen hebt ende met my,

9

Die Heere wil v verleenen dat ghi rust vinden moecht in die huysen vanden mans die ghy crijgen sult, Ende sij heeftse ghecust, Die welcke begonsten met luyder stemmen te weenen

10

ende te seggen. Wij sullen met v gaen tot uwen volcken,

11

Totten welcken sij gheantwoort heeft Keert wederom mijn dochters, waerom coemdy met my? Sal ick voortaen kinderen hebben in mijnen lichaem, dat ghy van my soudt mogen mans hopen te crijghen?

12

⁺Keert wederom mijn dochters ende gaet wech want ick ben nv van ouderdom ghecrinct, ende niet bequaem tot den bant des houwelijcks, Oock al mocht ick desen nacht sonen ontfangen ende baren

+ C

13

wilde ghy die verbeyden tot dat sij wassen, ende comen tot haren mannelijcken iaren, soo suldi oock oude vrouwen sijn, eer ghy houwen soudt, Daerom mijn lieue dochters en wilt also niet doen, want v benautheyt beswaert my meer, ende die hant Gods is teghen my wtghegaen,

14

Ende sij begonsten wederom met luyder stemmen te weenen, Orpha heeft haers mans moeder ghecust, ende is wederom ghegaen, Ruth is bi haers mans moeder bleuen,

15

Tot die welcke seyde Noemi. Siet v nichte is wederom ghekeert tot haren volcke, ende tot haren goden, gaet henen met haer,

16

Die welcke antwoorde. En wilt my niet teghen sijn dat ick v soude laten ende wech gaen, want werwaerts dat ghy gaet, sal ick oock gaen, ende daer ghy woonen sult, daer sal ick woonen. V volck is mijn volck, ende v Godt is mijn Godt,

17

Soo wat eerde dat v ontfangen sal als ghy steruen sult, daer in sal ick oock steruen, ende daer sal ick die plaetse mijnder begrauingen nemen, Dit moet my God doen, ende dat noch daer toe doen, eest sake dat v ende my yet scheyden sal, dan alleen die doot,

18

⁺Hierom Noemi siende dat Ruth met eenen vasten moede opgheset hadde met haer te reysen, soo en heeft sij haer niet willen teghen sijn noch niet meer raden dat sij tot haren vrienden weder om keeren soude,

+ D

19

ende sij sijn tsamen ghereyst, ende ghecomen te Bethlehem, Ende als sij in die stadt comen waren, soo is ter stont die tijdinghe ouer al verbreyt, ende die vrouwen seyden. Dit is die Noemi,

20

Totten welcken si seyde. En heet mi niet Noemi, dat is schoone, maer noemt my Mara, dat is bitter, want die almachtighe heeft my met bitterheden seer veruult,

21

Ic ben vol wt ghegaen, ende die Heere heeft mi ydel wederom ghebracht, Waerom noemdi mi dan Noemi die welcke die Heere vernedert heeft, ende die al-

[p. *219]

machtighe bedruct?

22

Aldus soo is Noemi comen met Ruth die Moabitinne haer behoude dochter van dat lant haerder pelgrimagien, ende is weder ghekeert in Bethlehem, alsmen ierst beghonst die gherste te maeyen.