Die gheestelicke melody

[Hierna volghet een merkelicke suete verweckinghe tot hemmelrijc]

Hierna volghet een merkelicke suete verweckinghe tot hemmelrijc Och lieve suster, dencket in u selven hoe scoen ende hoe genuechlic dattet hier [32r] op eertrijc is in der meyen tijt in der daghereyt, als die bloemkijns ende die roeskijns uutspruten ende hem suetelic op die sonne toecoemst op luken ende beghinnen bovenmaten wel te ruken. Ende alle die bloemkijns sijn bevaen mit sueten loverkijns ende blueyen suverlic. Ende die son beghint scoen ende claer te risen aen dat firmament des hemels. Ende alle die voghelkijns sijn vroechdelic in der lucht ende singhen seer blidelic ende scoen. Och, wie mach anders segghen, ten is seer ghenuechlic in desen voerscreven tijt.

Och uutvercoren suster, ghesciet dese [32v] voerseyde sueticheyt hier op eertrijc, in des conincs kercker: want eertrijc en is nijt dan een diepe kerker daer wi in sijn gheset overmits ons misdaet; want doe Adam, onse oude vader, ende Eva, onse moeder, Gods ghebot braken, doe worden sy uutten paradijs gheset in den kercker, dat is: hier op eertrijc. Daerom seg ic u, lieve susteren: ghesciet dese voerscreven sueticheyt hier op eertrijc in Gods, des ewich conincs, kercker, o dencket dan in u selven wat groter zueticheyt moet ghescien in Gods, des ewighe conincs hove ende [33r] in sijnre salen boven in hemelrijc. Sijn dese roeskijns ende bloemkijns hier dus zuet ende singhen dese voghelkijns dus scoen ende blidelic op eertrijc in dese kerker, och, hoe suet ende scoen moeten dan die bloemkijns sijn ende roeskijns in des conincs hove ende in sijnre salen, wellicke bloemkijns ende roeskijns nummermeer en vergaen noch en verdorren. O, hoe scoen sijn daer die bloemkijns mit sueten loverkijns bevaen, ende hoe blidelic ende hoe scoen moeten daer die voghelkijns singhen, daer anders nijt en is dan grote vruechde ende blijsscap ewelic duren[33v]de. Tot wellicke blijsscap ende vruechde brenghet u ende my tesamen God die vader, die soen ende die heylighe gheest, drie personen, een wesen, na deser tijt, die nu ende ewich over alle die werrelt moet sijn ghebenedijt. Amen, amen, amen.