Geuse lietboeck, waer in begrepen is den oorspronk van de troublen der Nederlantsche oorlogen, en het gene daer op gevolght is

Een Nieu Liet,

Stemme: Van den 79 Psalm. De Heydenen zijn in u Erfdeel, &c.

Wel op duyvel die in westere-landen
Hebt ons gebracht, de Spaenjaers Gods vyanden
Siet dat gy hem bewaert tot uwer vromen
Dat zijn Spaenjaerts met hem niet om-komen

Hy quam ons van u Paep,

Gekleet recht als een Schaep,

Doch de Wolf moest uytkijcken

Die Godtloos heel verblint,

Nam hem aen voor Godts kint,

End' liet zijn aert oock blijcken.

Dit was zijn wet men moest Christum verlaten

Niet meer van Godt, noch van zijn woort praten
Godts Kercken reyn soumen te gront afhouwen
En op haer plaets des Satans Tempel bouwen

Het grouwel voor waerheyt,

Ontucht voor eerbaerheyt,

Dat sachmen inne voeren,

Rooven, stelen was vry

En overspel daer by

't Lant was vervult met hoeren.

Des rechterstoel was een moortkuyl heel bloedigh
't Hof was niet dan een Roof-nest onspoedigh,
Der Weesen recht was met schanden vermeeren
Der Weduwen troost te blijven in 't verseeren,

Elck dreef na zijner macht,

Moet-wil met grooter pracht,

[fol. 72r]

 

Men hadt geen acht op d'armen,

 

Niemant was soo gestelt,

 

Dat tegen 't ghewelt

 

Der vromen dorst beschermen,

 

Wilt yemant hem tegen den Godtloos setten

 

Oft op Godts woordt acht hebben ende letten,

 

Dit was de leus: dees soumen flucx gaen vangen

 

Afhouwen tot pulver branden, of hangen.

 

Het was oock heel van noot,

 

Die Ketters mosten doot,

 

Het Lant was vol Rebellen

 

Naer Godts eygen vermaen,

 

Moestmen sulck volck slaen,

 

Berooven ende quellen.

 

Dit was Satan, uwes soons kleet seer schoone

 

Hy setten hem in Christi stoel en Troone

 

Het volck verblijt, verkoos hem oock te dienen,

 

En meynde God soude voorspoet verlienen,

 

Sy sochten 't aertsche goet

 

End' sonder schromen 't bloet

 

Der Armen sy vergoten,

 

Al wast voor Godt dierbaer

 

Sy achten 't niet een hayr

 

Als sy slechts yet genoten.

 

Maer de Spaenjaert begost haer weer te raken

 

En wilde hem door schatten stercker maken,

 

Doe bleeck sijn aert dat hy de schijven sochte

 

En niet aen Godt noch aen zijn Kerck dochte,

 

Het volck oock niet meer sliep

 

Maer vrymoedigh uytriep,

 

Sal dees Alf ons meer rijen,

 

Wy dienden hem 't is klaer,

 

End' hielden voor ons vaer,

 

Maer hy bracht ons in lijen.