Geuzenliedboek

252.
Een Nieu Liet, vande heerlijcke Magnifique Begraffenisse ende uytvaert, des Hoogh-gedachten Prince Frederick Henderick van Nassouwe, Prince van Oranjen,
Begraven binnen Delft: op den thienden May 1647. ⁺

Stemme: Sal ick noch langer in heete tranen.

O Hoogh Beroemde Nederlanden,
Leght af u pracht, kleet u in rouw,
Ons Edele Prins kloeck van verstande,
Die voor ons Vaderlant getrou,
Sijn Lijf en goet,, en Edel bloet,
Soo Liberaelijck heeft gewaeght,
Tegens ons vyanden, was noyt versaeght.

Die voor ons vryheyt heeft gestreden,
Die ons vyanden hoogen moet,
Nu geheelijck heeft vertreden,
En al gebracht onder de voet,
Dien heeft den Heer,, na sijn begeer,
Van ons genomen in sijn Rijck,
Daer hy in vreughde,, Leeft eeuwelijck.

+ No. 252. Naar W. Ook in IJ. Bij V.L. CCXXIII.
Het komt ook voor in het Bossche … liedboek (1742) bl. 86.
Voor de wijze zie n^o. 180.

[p. 314]

15

Sijn Ziel die sal in vreughde leven

 

Sijn Lichaem hier in 't aertsche dal

 

By sijn Heer Vader Hoogh verheven,

 

En sijn Heer Broeder rusten sal,

 

Daer heen het nou,, met grooten rou,

20

Met grooter eer, en weerdigheyt,

 

Maer met veel tranen is begleyt.

 

 

 

Den rou en is niet te beschrijven,

 

Van ons droevige vaderlant,

 

Diemen by elck siet bedrijven,

25

Over desen Heldt seer Triumphant

 

Wiens Manbaerheyt, en goed beleyt,

 

En al sijn daden wonder groot

 

Bekent om 's werelts ronden kloot.

 

 

 

Och hoe Bedroeft d'Edel Princesse,

30

Och hoe Bedroeft dien Jongen Helt,

 

Die om volgen sijn Vaders lesse,

 

Sijn voet in 's Vaders plaets gestelt,

 

Och hoe Bedroeft,, alst wel behoeft,

 

Zijn ons Princessen hoogh van stam,

35

En al wat Oranjen oyt gewan.

 

 

 

Hoe sou des menschen Hart bedencken,

 

Het lof dat dees Prins Hoogh ge-eert,

 

Daer sijn uytvaert met te beschencken,

 

Om 't geen sijn lof wel meriteert,

40

Geen mensch hoe wijs,, die naer sijn Prijs,

 

Sijn Lof so hoogh verheffen kan

 

Als wel verdient den Oranjen stam.

 

 

 

Doch vereert hem ghy Batavieren,

 

En help vereeren sijn hooge lof,

45

Volght oock het Lijck in goe manieren,

 

O 'sGraven Hagh'! O Hooge Hof!

 

Voor 't lest geleyt,, doch sijn Hoogheyt,

 

Hoe wel sijn Ziel rust inden Heer,

 

Sijn roem en Lof sterft nimmermeer.

 

 

50

Op 't Binnen Hof in 's Graven Hage,

 

Met een Tomb in 't Caros geleyt,

 

Met swart fluweel gants overtogen,

 

En oock acht Paerden also bekleyt,

 

Daer mede schoon, dat sijn Persoon,

55

Seer droeffelijcke wert gevoert,

 

En noch daer mede so dat behoort.

 

 

 

De gantsche Borgery seer trouwe,

 

Van 's Graven-Hage sterck gemant,

 

Alle seer deftigh inden rouwe,

60

Met haer geweer seer triumphant,

[p. 315]

 

Sijn mee gegaen,, ter halver baen,

 

Daer de Borgery van Delft quam,

 

Mede ontmoeten den Oranjen stam.

 

 

 

Daer wiert met seer goede intency,

65

Tot drie reyse soo vereert

 

Salvo geschoten met reverency:

 

Die vanden Haegh sijn weer gekeert,

 

De Borgery,, van Delft vry,

 

Oock al te samen inden rouw,

70

Toonden haer daer oock seer getrouw.

 

 

 

Om nu sijn Lof hoogh te vermeeren,

 

Die eeuwigh in gedachten blijft,

 

Veel Koninghen, Princen en Heeren,

 

Met Ambassaden naer den eysch,

75

Sijn uyt-vaert schoon,, vereeren doen,

 

Om te betoonen d'affectie schoon,

 

Die sy dragen tot sijn Persoon.

 

 

 

Voor uyt saghmen seer fraey ten toone,

 

Negen-thien Paerden, alle in 't swart,

80

Met Fluweel seer fraey en schoone,

 

Dat mocht verheugen 's menschen hart,

 

Die droegen daer,, wel allegaer,

 

De wapens van ons Steden schoon,

 

Tot Roem en Lof van sijn Persoon.

 

 

85

Voor 't Lijck so heeftmen noch gaen leyen,

 

Een paert naer den ouden Roomschen sin,

 

Gewapent, en al van verscheyen

 

Couleuren, en Pluymagie niet min,

 

Seer triumphant,, aen allen kant,

90

De Faem sijn lof verkonden sal,

 

Tot aen des werelts enden al.

 

 

 

Achter het Lijck in grooten rouwe.

 

Wilhelmus van Oranjen quam,

 

Een jonge bloem van 't huys Nassouwe,

95

Een spruyt vanden Oranjen stam,

 

Voorts alsoo naer,, elck paer en paer,

 

Na d'Edele heeren naest van den Bloedt,

 

Ons Heeren State, seer wijs en vroedt.

 

 

 

Nu laet ons al met herten trouwe,

100

Den Heer der Heeren vallen te voet,

 

Bidden voor 't Edel huys Nassouwe,

 

En voor 't Hoogh Edel Oranjen Bloet,

 

Om langh respijt,, en levens tijdt,

 

Om goet regieringh met verstandt,

105

En trou voorstanding voor ons Vaderlant.

[p. 316]

 

Tot vreught van ons vereende Landen,

 

O Heer verhoort ons smeecken soet,

 

Geeft ons Prins wijsheyt en verstande.

 

In sijn Regiering goe voorspoet,

110

En wilt sijn Saet,, oock metter daet,

 

Laten vermeeren abundant,

 

Tot troost en hope van ons Vaderlant.

 

 

 

Oorlof ghy vroome Nederlanders

 

Blijft trouw Oranjen tot inder doot,

115

Sy zijn van outs Trouwe voorstanders,

 

Geweest in onsen hooghsten noot,

 

Wilhelmus was,, de eerste ras,

 

Die tegen Spanjens Tyranny,

 

Ons eerst beschermden en maeckte vry.

 

 

120

Mauritius seer Jongh van Jaren,

 

Maer out in wijsheyt en verstant,

 

Frederick Hendrick sonder beswaren,

 

Die meenig fraey Feyt deedt voor ons Lant,

 

Rusten alsaem,, in 's Heeren naem,

125

Wilhelmus ist die nu weder leeft,

 

O Heer hem Salomons wijsheyt geeft.

 

 

 

In druck, soeck ick mijn geluck.