Geuzenliedboek

225.
Een nieuw Claegh Liedeken, van Spinola over 't Belech der Stadt Breda, ⁺

Opde wyse: Van den Ouden Grijn.

Ick mach wel klaghen met verdriet
Want treuren en suchten my gheschiet,
Dat ick Breda,, legge soo na
En kan niet in,
'Tgaet gheheel tegen myn sin.

Och mocht ick hooren singen daer
Glory Laura, soo waer ick klaer,
En zy my seer,, kenden voor Heer,
Al sonder schae
Name ick haer in Genae.

+ No. 225. Naar V. In geen andere druk. Bij V.L. CXCVI.
De 28e Aug. 1624 begon Spinola, zeer tegen zijn zin, maar op bevel des Konings, het beleg van Breda. De stad werd dapper verdedigd door Justinus van Nassau. Maar Spinola zette het beleg met grote volharding en veel beleid door. In Maart 1625 hoopte men hem tot de aftocht te dwingen door een dam in de Mark te leggen en zodoende het land onder water te zetten. De Spanjaarden hadden daar veel van te lijden en blijkens vss. 19 en 32 is het lied in deze tijd gemaakt. Alle inspanning was echter tevergeefs en op 2 Juni 1625 werd de stad overgegeven.
Dat de melodie dezelfde zou zijn als van Van den ouden Hillebrand (zie n^o. 73), is niet waarschijnlik. De bouw der strophe is geheel anders. Bovendien zou men dan moeten aannemen, dat Grijn een fout was voor Grijs en dat dus Hillebrand kortweg de grijsaard genoemd werd. Het een zowel als het ander is onaannemelik.
Grijn zal hier wel de betekenis van ‘grompot’ hebben, van ‘grimmieteling’, zoals het in de volkstaal heet.

[p. 262]

 

Ick beleghere soo vast haer

 

Maer dat beleggen valt my swaer,

 

Zy zijn versien,, van spijs, en lien,

 

Voor langhen tijdt,

15

't Welck voor my is een groote spijt.

 

 

 

Ick ligge rontom met wercken seer

 

Den Prins quelt my van achter weer,

 

En die vande Stadt,, schieten my mat,

 

't Water my quelt,

20

Dus ben ick gheheel ontstelt.

 

 

 

Mijn volck dat sterft en loopt meest wech

 

Belle Florence helpt dit belegh,

 

Al quam te baet,, Paus en Prelaet

 

My in dit verdriet

25

Noch en heb ick Breda niet.

 

 

 

Zy hadden 't wel mogen laten staen

 

Die my tot Breda hebben gheraen,

 

Want my ghelooft,, ick krou mijn hooft

 

En denck eer lanck,

30

Van hier te scheyden met een stanck.

 

 

 

Want ick ben in een groot dangier

 

Al tusschen Water ende vier,

 

Keer ick naer huys,, met een abuys

 

Ik sterf de doodt,

35

Blijf ick hier ick ben in noot.

 

 

 

Keer ick my naerder by haer

 

Zoo schieten zy myn wercken daer,

 

Blyve ick van haer, zy roepen klaer

 

Met eenen Jouw

40

Looft Godt, en den Prins Nassouw.

 

 

 

Dus gaen ick al duchten seer saen

 

En sien Breda van veeren aen,

 

En dencke seer erch, dits weer als Berch ^43.

 

Vrees ick op't lest

45

Nullo sal't zijn op myn request.

 

 

 

Want daer is gerucht 'twelck verbaest

 

Datmen van Mantsvelt seere raest

 

Ick vrees hy sal, ons Landen al

 

Geven tot buyt,

50

Want haer meenen is Paep uyt.

43. Berch: Bergen op Zoom, welks beleg hij had moeten opbreken. Vgl. n^o. 210.

[p. 263]

 

Komt te baet Heylighe Vaer

 

Komt doch Keyser verjaeght haer,

 

Komt alle die kan, 'tsaem int gespan

 

Munnick en Paep,

55

Want den Leeu is uyt den slaep.

 

 

 

Oorlof Prins van Orangien wijs

 

Waerom laet ghy my met niet den prijs,

 

Uwen leeuw seer fel, doet my ghequel

 

Als hy met spoet

60

Neder sincken doet mynen moet.