Geuzenliedboek

[p. 230]

217.
Een nieuw Claegh Liedt, selfs ghemaeckt van Hendrick Danielsz. Slatius in syn Ghevangenisse, ende aen mijn Adriaen Ledertsz behandight, woonachtich binnen Delft, tot waerschouwinge voor alle die noch in de Arminiaensche dwalinge syn. ⁺

Geschreven in 's Graven Hage, in myne Banden.

Op de wijse: Antwerpen Rijck, etc.

Myn Godt en Heer,
Tot u roep ick met rouwen,
Dat ick mijn Leer
Voor mannen ende vrouwen
Hebbe gheleert
Tis voor my een afgrijsen
Ick heb berou,
Wilt my ghenaed' bewijsen
Dat ick hebbe gheleert
Van Gods ghenaed' ghekeert ^10:
Tis voor my een vals wanen
Daerom blijft altijt vast
Op Gods ghenade past,
Ghelooft geen Arminianen.

Want ick ben nou
In banden vast ghesloten
Ick klaegh met rouw,
Het heeft den Heer verdroten
Dat ick zijn Almacht
Te niet heb willen dryven,
Waer is nu mijn kracht
Men sal my gaen ontlijven,
Waer is mijn vryen wil
Die ick gheleert heb stil?
En dat met een vals wanen,
Daerom blijft altijdt vast
Op Godts ghenade past,
Ghelooft gheen Arminianen.

En dat noch meer
Dat ick heb voor ghenomen
Met verraet weer
Den Edelen Prins vol vromen,
Te brenghen om,
Met alle mijn ghesellen,
Die ick rontom,
Int Landt heb gaen bestellen,
Om Prins vermoorden siet,
Met al zijn ghebiedt,
Is dit niet een valsch wanen?
Daerom blijft altijdt vast
Op Gods Ghenade past,
Ghelooft geen Arminianen.

Daerom ghemeens
Mijn broeders alghelycke
Bekeert u eens,
Hoe ghy zijt arm oft rijcke
Dat ghy niet meer,
Met valscheyt wort bedroghen,
Arminiaensche Leer,
Zy is valsch ende loghen,
Want Gods voorsienicheyt
En sijn almogentheydt
Tis voor haer een vals wanen,
Daerom blijft altijdt vast,
Op Gods Ghenade past,
Ghelooft gheen Arminianen.

+ No. 217. Naar V. In geen andere druk. Bij V. L. CXCV.
Slatius heeft werkelik in de gevangenis enige geschriften tegen de Remonstranten opgesteld, hopende daardoor genade te verwerven. Toen die hoop ijdel bleek en hij ter dood veroordeeld was, heeft hij die geschriften herroepen. Zie Brandt, Historie der Reformatie IV, 1074 vlgg.
Over de zangwijze zie bij n^o. 1.
Wie de in het opschrift genoemde Adriaen Ledertsz is, of dat dit slechts een verzonnen naam is, weten wij niet.

10: Mij van Gods genade afgewend.

[p. 231]

 

Want ghy kont zien

 

Hoe ick nu ben ghevaren,

 

En meer met mijn,

60

Die gaetmen noch niet sparen

 

Men kryghtse al

 

In wat habijt sy swerven ^62.

 

Hoort dit ghetal,

 

Diemen al heeft sien sterven,

65

Dats vier van Rotterdam,

 

Maer te hoogh van Stam, ^66.

 

Die mosten daer eerst aenen,

 

Daer om blijft altijdt vast,

 

Op Godts Ghenade past,

70

Ghelooft gheen Arminianen.

 

 

 

En korts daer na

 

Mijn broeders al te samen,

 

Sachmen seer dra

 

Drie meesters hoogh van namen,

75

Sterven de doodt,

 

Een Heer van Groenvelt machtigh

 

Den Secretaris bloot

 

Van Bleysewijck seer krachtigh

 

Van Berckel welbekant,

80

Coornwinder ghenant,

 

Die gingen mee vals wanen

 

Daerom blijft altijt vast

 

Op Gods ghenade past,

 

Ghelooft geen Arminianen.

 

 

85

En noch met myn

 

Die met my moeten sterven,

 

Met valschen schijn,

 

Heb ick 't haer gaen beerven,

 

En gherockent stout,

90

Tot dit feyt zwaer van daden

 

Dit mijn berout,

 

Neemt my Godt in ghenaden,

 

Met dese Blanckers twee, ^93.

 

Ghebroeders waren mee,

95

En noch aen hoort syn Name:

 

Willem Parthy, dien gast

 

Heeft op het feyt ghepast

 

Ghelooft gheen Arminianen.

 

 

 

Want wy ghelijcker handt

100

Den raet hadden besloten

 

De Prins als dan van kant

 

Zoo te hebben door-schoten

 

Dan souden wy

 

Meesters zijn ende Heeren,

105

Dit segh ick vry,

 

Maer Godt gaet het verkeeren,

 

Wy mochten verder niet,

 

Gods handt het omme stiet,

 

En dat door ons valscheyt 'tsamen

110

Daerom blijft altijt vast

 

Op Gods ghenade past,

 

Ghelooft geen Arminianen.

 

 

 

Ick Henderyck

 

Slatius even

115

Waerschouw ghelyck

 

Dat ghy al by u leven

 

By tijdts afstaen

 

Dit bid ick u om reden

 

Versaeckt d'Arminianen,

120

Waer elck is in syn steden

 

Want tis een valschen schijn

 

Met Jesuwijts fenijn

 

En tis oock een vals wanen,

 

Daerom blijft altijdt vast

125

Op Gods ghenade past

 

Ghelooft geen Arminianen.

 

 

 

Ick waerschouw mee

 

Rotterdam die stede

 

Ter Gou die stee,

130

Datse houden vrede

 

Van stilligheydt,

 

Want Godt en wil niet leyen.

 

Voor-sienigheydt

 

Wilt doch niet meer bestryen,

135

Hoorn, Alckmaer, trouw

 

Hout doch al met Nassouw'

 

Dit is al myn vermanen

 

Daerom blijft altijdt vast

 

Op Gods ghenade past,

140

Ghelooft geen Arminianen.

62. Ook Slatius had getracht in een vermomming over de grenzen te komen.

66. Dit vers blijft duister, tenzij men moet lezen: Maer niet te hoogh van Stam.

93. De gebroeders Jan en Abraham Blansaert (Blanckaert) en Willem Jansz. Parthy waren de leiders van de Leidse samenzweerders.

[p. 232]

 

En Leyden mee,

 

Ick bid u des ghelycken

 

Hout doch nu vree

 

Met Haerlem Autentijcke

145

Schoon-hoven bou,

 

En Uutrecht boven maten,

 

Weest doch mee trou

 

Hout met de Heeren Staten

 

En onsen Prins bedacht,

150

Dit is al myne klacht,

 

En wilt doch niet meer wanen

 

Daerom blijft altijdt vast

 

Op Gods ghenade past

 

Ghelooft gheen Arminianen.

 

 

155

Noch bid ick al

 

Voor de Dorpen ghepresen,

 

Die in mis-val

 

Dus langh hebben ghewesen

 

Doet doch afstandt

160

Van d'Arminiaensche Leere,

 

Roeytse uyt u Landt,

 

Hout met de Reformeerde,

 

Die is de rechte Wet,

 

Van Christo ingheset:

165

Dit doen ick u vermanen

 

Daerom blijft altijdt vast

 

Op Gods ghenade past

 

Ghelooft geen Arminianen.

 

 

 

Prince O Godt,

170

Wilt myn ghenadigh wesen

 

Ick kent ghebodt

 

Maer valscheyt is gheresen

 

Uut myn verstant,

 

Dit is noch al myn klachten,

175

Dat ick het Landt

 

Sou brengen int verachten

 

Want wy souden van kant

 

Den Prins doen dooden, want

 

Dat met ons allent' samen

180

Daerom blijft altijdt vast

 

Op Godts ghenade past,

 

Ghelooft gheen Arminianen.