Geuzenliedboek

25.
Oorlof Liedt van M. Iooris Silvanus, aende verstroeyde Ghemeynte van Antwerpen. ⁺

Na de wyse des 142. Londenschen Psalme: Met mijnder stemme tot den Heere, etc.

Ick neme Adieu, aen mijne Schaepkens al,
Eylacen ick moet u laten,
Adieu mijn Alderliefste ghetal ^3.,
Die ick nemmermeer can haten,
Adieu Broeders en Susters ghemeyn,
Adieu Lidmaten Christi reyn,
Mijn woorden wilt doch wel vaten.

Oorlof Bruyt Christi, Adieu Lelie soet,
Adieu wy moeten scheyden,
Oorlof o lieflijcke Ghemeynte goet,
Den tijt moeten wy verbeyden,
Tot dat ons God by een versaemt,
Adieu groen ^13. Kercke hoogh befaemt,
God sal u noch eens verbreyden.

+ No. 25. Naar A. Al opgenomen in φ. Verder in alle drukken, behalve S en V. Bij V.L. XIX; Wackernagel n^o 71. Ook in Wybo, Geest. Lied. Antw. 1582; zie Wieder n^o 430a.
Het lied is van 1567, van dezelfde tijd als het vorige. Silvanus' vertrek was een gevolg van de bij het vorige lied genoemde overeenkomst met de Regeerders van Antwerpen van de 10e April.
De wijs is naar de psalmen van Uutenhove, waarvan de eerste volledige uitgave in 1566 in Londen is uitgekomen. Deze komt reeds voor in de gedeeltelike uitgave van '11. Ander psalmen' te Emden in 1559, en begint daar: Met mijn stem tot den Heer ick roepen wil.
De beginletters der strophen geven de naam Iooris, gelijk die van het volgende lied Silvanus.

3. Is ghetal hier eenvoudig ‘menigte’ of iets dergelijks, of is alderliefste ghetal als een superlativus bedoeld van het verkeerd begrepen liefghetal: bemind?

13. groen: jong.

[p. 49]

15

Oorlof mijn kinders, alderliefste bloet,

 

Het scheyden is bitter om smaken:

 

Ghy sijt mijn hert en ziel: sijt dies wel vroet,

 

In liefden mijn herte sal blaken

 

Tot u, en nemmermeer ick sal

20

Vergheten u, int aertsche dal,

 

Altoos sal ick naer u haken.

 

 

 

Rijst op o Heer alderliefste God

 

Hoe langhe sult ghy slapen?

 

U lieve Volck wert jammerlijck bespot,

25

Van Monicken ende Papen

 

En ander Godloose meer,

 

Die verdrucken u Schaepkens teer:

 

O Heere wilt eens op waken.

 

 

 

Ick roepe tot u, in desen grooten noot,

30

En bidde voor alle mijn Schapen,

 

Die vanden Godtloosen lijden aenstoot,

 

Na welcke sy hongherich gapen:

 

Verlost ons Heer, tis meer dan tijt,

 

Van der Wolven tanden ons bevrijdt,

35

Grijpt selve inde handt die Wapen.

 

 

 

Strijdt voor ons Heer, betoont u cracht,

 

Ghy zijt ons Hulper alleyne:

 

Dijn is dat Coninckrijcke, en alle Macht

 

Eylacen ons hulpe is cleyne:

40

Wy sijn ellendich in onsen Staet, ^40:

 

Ons lijden niemant gade slaet

 

Onder de Menschen ghemeyne.

40: in ellendige toestand.