Geschiedkundige beschryving van de maan, deszelfs inwooneren en zyn beste regeerings-vorm in een tydvak van 4500 jaaren

§. 142.

Daar op ging de Zedenleeraar verder en maakte den toehoorers de plichten bekend, welken zy hunne medemenschen verschuldigd waren. Alles, zeide hy, loopt hier op uit, dat de menschenliefde de grootste deugd, maar de menschenhaater, hy mag zyn wie hy wil, een afschuwelyk wangedrocht is; uit deeze begrippen volgde nu, dat de ondankbaarheid de allerafgryzelykste misdaad ware. Want, wanneer men hem, wien men weldaden heeft dank te weeten, geen goed hart toedraagt, wien draagt men 't dan wel toe?

[p. 127]

Hem, die iemand geene weldaaden beweezen heeft, dien draagt men zekerlyk geene genegenheid toe, en dus aan geen mensch ter weereld. De ondankbaare is derhalven een menschenhaater. Hier uit volgt de plicht, dat de onderdaan den braaven Landsheer, die zich moeite geeft om hem gelukkig te maken, dankbaar moet zyn en hem beminnen en hoogachten. Hier uit volgt verder, dat de kinderen hunnen ouderen, als deeze voor hun onderhoud en hunne opvoeding behoorlyk zorg dragen, gelyke plichten schuldig zyn. Ik breeke af, daar zy, die kundigheden hebben, den ruimen omkreits kennen, welken de nuttige zedeleer omschryft. -