Geschiedkundige beschryving van de maan, deszelfs inwooneren en zyn beste regeerings-vorm in een tydvak van 4500 jaaren

§. 62.

De zes Monarchen vertrouwden onderling elkander niet; elk hunner was bedugt dat hem een ander overhoop zoude werpen. Elk hunner hieldt daarom zulk eene meenigte Soldaaten, welken het Land niet wel konde onderhouden. Ik zal my duidelyker verklaaren Ider een weet het, dat de Soldaat niets verdient, maar verteert wat de arbeidzaame hand van den akkerman en goeden huishouder met zweet en bloed gewonnen heeft. Maar ééne hand kan slechts voor ééne hand, tien kunnen voor een tiental, honderd voor honderden en duizend voor een aantal van duizenden verdienen. Dan nu begrypt men zeer

[p. 48]

gemakkelyk, dat het den kostganger, den braaven boer honger en kommer moest veroorzaaken, wanneer men hun die lieden, die hem voordeel zouden aanbrengen weg neemt en tot verspillende soldaaten maakt. Maar by de groote meenigte van soldaaten, welken ieder Monarch voor zyne eige veiligheid moest houden, was dit niet anders mogelyk; en dit was zekerlyk een rampspoed, die eene meenigte van onderdaanen drukte. -