Germania. Jaargang 3

[p. 643]

[Nummer 11]

De vijanden der Germanen op het Vastland

Tot in den laatsten tijd heerschte onder ons Vlamingen nog meestal een zekere voorliefde voor de Tsjechen. Men zag in hen een verdrukt volk, dat zich tegen de Duitschers verdedigt, zooals wij tegen het frankiljonisme. Wij zijn echter sedert eeuwen zoo gewend, onbewust door een Franschen bril te zien, dat wij ons veelal laten misleiden en wel in zulke mate, dat wij Fransche belangen als de onze beschouwen. Zoo komt het wel niet ongelegen naar aanleiding van het groote Sokolfeest, dat voor een paar week te Praag gevierd werd, aan de hand van enkele feiten en verklaringen nategaan wat de Tsjechen zoo eigenlijk willen. Sokol beteekent ‘valk’ en is de naam, door de Slavische turners aangenomen. Het was dus een alslavisch turnfeest waarvan de bedoeling (Spitze) tegen de Germanen gericht was. Op dit feest verbroederden namelijk Russen, Tsjechenen Franschen. Het onbedekte doelwit (Zweck) van Slaven en Franschen is het Duitsche rijk in Europa te verpletteren (zerdrücken); dat dan ook terstond de Nederduitschers in Nederland en België tegronde gaan, spreekt van zelf; zonder Duitschland zou België, zooals reeds zoo dikwijls vroeger, terstond door Frankrijk ingelijfd worden. Nu zit Boheme als een wig (Keil) in Duitsch Middeneuropa en daarom streven alle Duitschvijandiggezinden ernaar (dahin) dit Boheme, dat heden voor 2/5 door Duitschers en voor 3/5

[p. 644]

door Tsjechen bewoond wordt, zuiver Tsjechisch en Slavisch te maken. Wordt dit bereikt zoo hoopt men bij een naaste volkerenbotsing van Boheme uit, het Duitsche rijk in twee te snijden, zoodat de Slaven van uit Boheme en de Franschen van uit de Vogeezen ongeveer bij Frankfurt of Würzburg elkander de hand kunnen reiken. Om deze gedachten meer en meer te doen doordringen worden van tijd tot tijd te Praag deze groote Sokolfeesten gehouden.

Zooals vroeger, zoo zond ook nu de gemeenteraad van Parijs met alle plechtigheid een afvaardiging. Natuurlijk staat achter den Gemeenteraad, de ‘Alliance française universelle’. Zij werd op het station Rokitzau, door Tsjechische vrouwen ontvangen, die den leider der afvaardiging (Abordnung), den voorzitter van den Parijzer gemeenteraad, Dausset, een ruiker (Blumenstrauss) overhandigde. Dausset zoende de dame en verklaarde dat hij dit deed in naam der stad Parijs en van heel Frankrijk, dat, voegde hij erbij, de genegenheid der Tsjechen hoogschat, op hen rekent wanneer het hen eenmaal zal noodig hebben. Dat wil met andere woorden zeggen: de Franschen hopen dat, bij een mogelijken oorlog (Krieg) tusschen Duitschland en Frankrijk, de Tsjechen voor Frankrijk tegen den Driebond en tegen Oostenrijk zullen opstaan en het Duitsche rijk in den rug vallen.

Op het feest zelf gaf op 1^sten Juli de stad Praag een groot ontbijt (Frühstück). De burgemeester Srb noemde de sokolisten het ‘nationale leger’ (Armee). Zooals geweten, is het Oostenrijksche leger Duitsch en wordt door Duitschoostenrijksche officieren aangevoerd (befehligt). Dausset verklaarde in zijn speech: ‘heel Frankrijk ziet met genegenheid (Sympathie) en vervoering (Begeisterung) naar het Tsjechenvolk.’ Een z.g. Russisch generaal Ritich geheeten, stond dan recht en bracht een Hoch uit op het Panslavisme, dat Russen, Tsjechen en Franschen zal tezamenbrengen. Des anderendaags legde Dausset in opdracht

[p. 645]

van den Parijzer gemeenteraad aan het gedenkteeken van Keizer Karel IV, die moet in Frankrijk opgevoed zijn, een kroon neer, ten teeken van de aangeknoopte Fransch-Tsjechische betrekkingen en overhandigde als geschenk voor de stad Praag een prachtige vaas, gelijkend op die welke de Voorzitter der Republiek Loubet bij zijn bezoek aan den Czaar schonk. Op een feesteten hield denzelfden dag, Dausset een redevoering waarin hij de volgende woorden sprak: ‘Vergeet niet dat Frankrijk de beteekenis van uw volk begint te begrijpen. Leven de Tsjechen! leve uw schoon Praag!’

Burgemeester Srb dankte in 't Fransch en sloot met de uitroeping: ‘Leve Parijs, Slawa, de Fransche kunst.’ Een ander redenaar sprak dan nog in teekenende woorden: ‘van de smart waarmede het Fransche volk naar zijn afgerukte (abgerissene Fransche Oostgrens ziet’ d.w.z. het Duitsche Elzas-Lothringen wenschte hij gaarne met medehulp der Tsjechen terugtewinnen.

Deze redevoeringen duiden meestal slechts aan welken zin zij hebben; de Tsjechische pers daartegen doet er geen doekjes om maar spreekt rond uit wat de Tsjechen in hun schild voeren. Zoo schijft b.v., door den wildsten haat medegesleept, het Tsjechisch blad ‘Lucan’: De Tsjechen en Franschen zijn twee naties, die een gemeenschappelijken vijand en een gemeenschappelijk streven hebben: Middeneuropa aan de klauwen (Krallen) van dezen vijand ontrukken en zijn macht breken, die hij enkel voor zijn heerschzuchtige en germanisatorische plannen misbruikt. Wij zijn gelukkig dat zich de zonen van Polen bij ons hebben aangesloten. Wij zijn een klein volk, wij zijn echter (aber) een wig (Keil) en nog wel een groote, gevaarlijke wig in den Duitschen boomstam. Dit hebben gewis de zonen van het groote Rusland, welke de moeder van het slavendom, het schoone Moskau, naar ons toegezonden heeft, wel bemerkt. Zij moeten de groote Rus-

[p. 646]

sische natie de overtuiging in hart en zin doen doordringen van de zwaarwichtigheid, welke het leven en de vrijheid van ons Tsjechisch volk voor het slavendom en inzonderheid voor het te gronde richten van de Grootpruisische macht bezit.’ Wat dus de Tsjechen willen is niet vrijheid voor de eigen taal, maar wel het verdrijven van alle Duitschers uit Boheme en de vernietiging van de Grootpruisische macht, d.i. het Duitsche rijk. Veroveren en verwoesten wil dat volk, dat zijn heele ontwikkeling aan de Duitsche beschaving verdankt.

Deze voorvallen verdienen in de Nederlanden de levendigste belangstelling. Laat het Europeesche evenwicht verbroken worden daardoor dat de Duitschers verdwijnen (verschwinden) of verpletterd (zerstrümmert) worden, dan wordt naar den droom dezer Fransch-Slavische politici de Rijn de grens van Frankrijk en de ondergang der Vlamingen en Nederlanders is een uitgemaakte zaak. Het eigenste belang drijft ons Vlamingen dus waarheen ons ons stamgevoel aantrekken (anziehen) moet, naar het Oosten heen, naar al wat Duitsch, al wat Germaansch heet. Zoolang de 70 millioen Germanen op het Europeesch vastland tezamen houden, zoolang zal er geen gevaar zijn dat de droomen en wenschen van Franschen, Russen en Tsjechen, d.i. van het Panslavisme en der alliance française, die te Praag verbroederden, werkelijkheid worden.

Het is wel goed, meenen wij, dat men dit in België en inzonderheid bij ons Vlamingen weet en er op te drukken, dat, zooals het voormelde blad schrijft, ‘Tsjechen en Franschen een gemeenschappelijken vijand’ hebben en dat die vijand Duitschland is, het eenige land van waar we nooit invallen hebben te vreezen gehad, waaraan we ons voortbestaan, sedert Napoleon III, te danken hebben en dat nu nog de eenige waarborg is van onze onafhankelijkheid.

Red.