De Gemeenschap. Jaargang 17

[p. 77]

Edgar Twello
De reis der koningen

I. Gebed van den geleerden koning op weg naar Bethlehem.

Totdat Uw Ster verscheen, was ik een wijze,
die daaglijks zijn papyri ondervroeg
naar Uw bestaan - o Onrust die mij joeg
en twijfels die mij kwelden te bewijzen!

Ik vond U niet in d'Oosterse paleizen,
noch in de schepen met gewelfde boeg
waarop ik voer. Heer, was ik dan te vroeg
met mijn verlangen op mijn duizend reizen?

Ik volg de Ster nu, die mij is verschenen.
Waar brengt zij mij, waar zal zij blijven zweven?

Zie, heer, mijn lastdier draagt een gouden schrijn
en specerijen die ik U wil geven.

Mijn eigen kemel wiegt op rappe benen ...
Een weinig tijds en ik zal bij U zijn.

II. Gebed van den Sheik bij het aanvaarden van de terugreis.

Uw Ster, o Kind, riep mij uit mijn oase
door de woestijn naar onbekend gebied,
langs afgronden waar wilde dieren azen.
Viel dit mij hard, geaarzeld heb ik niet.

[p. 78]

 

Niets kon na deze Boodschap mij verbazen.

 

Ik laadde voor dat ik mijn stam verliet

 

kamelen met geschenken: goud, topazen

 

en al wat men bevriende vorsten biedt.

 

 

 

Vergeef het mij dat ik U zo miskende!

 

Nu weet ik, dat Gij meer dan koning zijt

 

 

 

en meer dan mens: de God Dien de profeten

 

zagen, Die speelt met aarde en planeten,

 

 

 

en dat zolang ik leef, waar ik mij wende,

 

Uw liefde mij omgeeft en begeleidt.

III. Gebed van den Abessijn aan het eind van de reis.

‘Wanneer Zijn licht verschijnt’, werd mij gemeld,
Bestijg Uw paard, gij en uw eunuch samen!
Toen, zonder wachten, ben ik heengesneld
verwonderd nagestaard waar wij maar kwamen.

Wij zagen menig land met vreemde namen:
steden waarvan ons niemand had verteld,
en dikwijls moesten wij een plan beramen;
maar deze lasten heb ik niet geteld.

Al ben ik zwart, ik had Uw stem gehoord,
Uw Ster voorzien en wilde Uw heil aanschouwen.

O Heer, mijn eunuch hebben zij vermoord
en mij belaagden vele schone vrouwen,

maar toch, gelijk de Wijze en de Sheik,
vond ik in deze stal Uw koninkrijk.