De Gemeenschap. Jaargang 16

[p. 50]

Vic. Reinders
Herinnering

Hoe was de rijpe herfst schoon van couleuren:
de paarse druif op amberglanzend goud
langs grijzen gevel - ramen rank en oud -
met zon in bronzen gloed op groene deuren.

Ik zei: ‘Hoe jagen weken, maanden, jaren
steeds sneller naar het onafwendb're eind'...’
En jij: ‘Hoe veilig is deez' tuin omheind,
laat ons het gouden sap der druif niet sparen. -’

De schemer steeg, en in het glas der ramen
glom 't koele licht der volle herrefstmaan;
keek zij ons beiden lichtlijk spottend aan,
toen wij nog ééns en wéér eens afscheid namen?

Weer glanst de herfstmaan in dezelfde ramen;
en, wijl ik, eenzaam nu, deez' regels schrijf,
ligt, ginder, ver, in 't licht dier witte schijf
een koude zerk met één van onze namen.