De Gemeenschap. Jaargang 14

[p. 188]

Albe
Mi lanct na di

Mi lanct na di, Gheselle mijn,
meer om 't erbarmen uwer hand
dan om uw zegen in mijn nood,
nu ik thans op 't water dein
als ener waterlelie
afgerukte loot.

Mi lanct na di, Gheselle mijn,
wijl elke rimpel mij omsnoert
en dooft mijn roep
waar mij ontglijdt
de boei der pijn
en ver van elke sloep.

Mi lanct na di, Gheselle mijn,
in deze mateloze nood,
want dieper zinkt mijn beeld
ten droesem van de waterschoot
en 'k lijd geen eeuwigheid
de schande dezer troebelheid.

Mij slaat het zwaar getij
in 't zuigen van een vloed
wijl boven mij
verschuimt mijn roep
in enkele adembellen:
mi lanct na di, Gheselle.