als bewijs voor het hoog aanslaan van ons peil als katholieke bidders, de volle tekst volgen van de aanbeveling tot het gebruik van den korenmaat, als passend omhulsel voor het licht!
‘Waarom een fantasieband?’ luidt de vetgedrukte vraag op den omslag van het Leekenbreviertje en het antwoord daarop is:
‘Het leekenbreviertje ziet er niet uit als een kerkboek, om het gebruik ervan overal mogelijk te maken. In de Kerk zal niemand zich eraan stooten, tenzij misschien degenen, die het stemmig zwart als plicht beschouwen. In den trein, in de tram, in de wachtkamer of waar ook, kan men het gebruiken, zonder aanstonds als biddend persoon het gezelschap onder den indruk te brengen. Het breviertje zal immers meer buiten dan binnen de Kerk gebruikt worden: want de bedoeling is juist, dat de geheele dag geheiligd zal worden door een telkens terugkeerend gebed in vereeniging met de Kerk.’
Commentaar kan overbodig zijn. Maar toch vreezen wij nog moeilijkheden, wanneer de ondernemers dezer uitgave niet enkele stappen verder gaan. Denk u werkelijk eens in, dat men zich in de kerk misschien stoot aan het gebruik van een gebedenboek! Waarlijk waar, er kunnen er altijd zijn ‘die het stemmig zwart als plicht beschouwen’. De eenige oplossing is, voor deze gevallen nog een afzonderlijk editie-tje in rouwband uit te geven. Denk u voorts eens in, dat men aanstonds: ‘het gezelschap onder den indruk’ zou brengen! Zooiets is in ons land altijd een halsmisdaad geweest, vooral wanneer biddende personen het doen. Om deze reden heerscht er bij ons dan ook godsdienstvrijheid. Denk u dit eens in: de bedoeling van het breviertje is, dat men er heel den dag door zal heiligen - en daar zou het dadelijk reeds gezelschappen in trein, tram en wachtkamer onder den indruk gaan brengen: wat kwam er dan terecht van de heiliging?
Neen, de ondernemers hebben gelijk, vooral niemand onder den indruk probeeren te brengen. Het fantasie-bandje voor deze en dergelijke uitgaven kan dan tot in lengte van jaren dienst blijven doen ....
A.J.D.