De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 562]

Gabrielle Demedts
Ik zie u weer

Waar zijn mijn getrouwen gebleven,
ontgleden is mij hun ziel;
zij zijn op den stroom weggedreven,
om mij de schemering viel.

Daarin keert er ééne soms weder,
maar wij treffen den éénklank niet weer:
iets zwaars drukt mijn woorden terneder,
iets lichts verdreef haar nood van weleer.

Ik zie dat mijne handen beven,
mijn pols klopt onnoodig zoo vlug ...
Onnoodig ontroert mij het leven,
ik zou best naar mijn oorsprong terug.

(A. van Dijck)