De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 91]

Gabriël Smit
Sonnet

Wanneer ik sterf hebt Gij den dood verdreven,
want alle dooden rusten in Uw stem.
alleen de dood hebt Gij geen rust gegeven,
hem is geen graf en geen Jeruzalem.

daarom is hij altijd mijn vriend gebleven,
want mijn alleenzijn troostte hem:
ik heb hem hooger naar U opgeheven,
door mij vondt Gij misschien ook hem -

maar in mijn sterven wordt hem dit ontnomen:
hij blijft alleen, zijn kans is weer voorbij.
hij zoekt een ander om van U te droomen,
hij aarzelt niet, want het ging niet om mij
- alleen om U, waar ik dan ben gekomen -
en onze zwakheid is zijn heerschappij.