De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 252]

Koos van Doorne
Lente

Een milder wind komt uit het westen waaien
en de seringen staan al zwaar in knop;
traag na een langen tocht roeien zich kraaien
de wijde koele hemelstroomen op.

De zon schijnt warmer en gaat later onder,
er drijven witte nevels in een blauwe lucht;
wij wachten ook dit jaar het oude wonder,
en hooren lente's zoet en zacht gerucht.

En weer ontwaakt de lust tot dwalen,
tot trekken langs een eenzaam pad;
de speelsche wind vertelt verhalen
van dingen die men lang vergat....

Nu is het tijd om God beschaamd te vragen:
‘Maak mijn verlangen, Heer, niet al te groot,
want in het lengen van Uw schoone dagen
vindt mijn onrustig hart een machtig bondgenoot.’