De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 178]

Paul de Vree
Witte Nachten

O vrouw, over ons leven bloeien witte nachten,
als leliën blank, als aronskelken wijd,
laat ons niet langer op hun broze nooden wachten
en gaan voorbij de grenzen van gestorven tijd.

Op dagen die naar blauwe diepten dalen
en treed' in feeërieke duisternis
zullen seringen in sourdine verhalen
van wat nog levend in het hart gebleven is.

Zie, wuiven de seringen niet op deze lichte winden,
als zachte handen na een lang verlies
die and're handen met ontroering wedervinden?