De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 704]

Vic. Reinders
De gevangene

Het maanlicht schijnt door 't vierkant venstergat:
de felle schaduwen der ijzren spijlen
zijn zwart op witte pleistermuur gespat; -
maar in mijn zak heb ik twee scherpe vijlen!

Daarbuiten bloeit een linde en haar geur
doet ruimte en tijd in verre droom verijlen;
een stugge stap gaat raaklings langs mijn deur; -
maar in mijn zak heb ik twee scherpe vijlen!

Hoe zingt het staal op halfverroeste spijlen,
ik span de spieren; ik wring de stangen neer;
daar is de hémel en duizend sterren wéér
en in mijn zak heb ik twee scherpe vijlen!

Een sprong; ik sta, ik vlucht .... De vrijheid zingt
door iedre zenuw van mijn lichaam henen:
nu weet ik, hoe een sterke man kan weenen,
wanneer geluk hem op de knieën dwingt.