De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 447]

Chr. de Graaff De zoogende

O kindje, nachten veel en vele dagen
in mijn moê lijf, dat zwaar was van jou zwaart',
een zomer lang, een winter lang gedragen,
en eindlijk in veel angst en pijn gebaard, -
nog is je lijf mij in mijn armen vreemd,
alleen mijn schoot herkent je aan de beten
waarmee je blindelings mijn borsten neemt
en kan ons samenzijn nog niet vergeten.

Ik heb je zóó lang met mijzelf gevoed
- wat heeft een moeder anders om te geven?
Hier is mijn melk, hier is mijn bonzend bloed;
neem dit en wees weer leven van mijn leven.