De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 432]

Alex Campaert
De heilige

Toen men zijn leden had doorschoten
en pijlen staken in zijn borst,
heeft hij zijn koorts'gen mond gesloten,
die schreeuwen wilde van den dorst.

En toen een pijl in zijne haren
d'illusie schonk van doornenkroon,
bleef hij, vol schaamte, voor zich staren
op 't lijdensbeeld van God den Zoon.

Als dan een gift'ge pijl bleef steken,
ter hoogte van zijn jonge hart,
heeft hij, als laatste levensteeken,
zijn beulen smeekende getart:

wilt vòòr ik sterf mijn beenen breken,
want 'k heb op Jezus nooit geleken.