De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 280]

Rene de Vos
Verteedering

Hij heeft haar als een eenzaam kleed gekregen
en dagen die om haar gelaat bewogen
zijn weerom als een sneeuwen beeld verdwenen.
Hij hoort de vruchten vallen van de boomen
en vreemd verschijnt haar zwijgend maagdenleven.
't Is nacht nu hij haar liederen kan hooren.
Haar aangezicht is stil. De blaren beven.
Hij weet niet of hij haar nog zal bekomen.
Door 't open raam ziet hij haar hand bewegen
boven de witte bladen van de rozen
onder de teere goedheid van den hemel.