De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 884]

To Hölscher
De ster

Wij zijn vermoeid van veel problemen.
De oude vuren zijn gebluscht.
Wie kan zichzelf nog ernstig nemen?
Wij zijn ons àl te wel bewust.

Wij moeten wel ironisch honen.
Wij hebben onzen lach verleerd.
Wij zullen geen emotie toonen:
Wij hebben slechts een wáán vereerd.

Dan plots: aan middernachtlijk duister
De ster in nieuw ontstoken brand:
Gewiek van witte vleuglen ruischt er
Uit lang verloren kinderland -

Wij voelen het verlossend beven
Dat onzen starren mond verwint;
Want dit is waard om voor te leven:
De kleine lach van God het Kind.