De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 868]

Arnould Greban¹⁾
Maria tot haar zuigend kind

Mijn liefste kind, nu ik zoo dicht
U bij me zie en in mijn armen
Uw koude lijfje mag verwarmen,
Mij spieg'len in Uw oogenlicht,
Nu weet ik dat er geen geluk
Ooit mijn geluk zal overtreffen
Moest ik de volheid gansch beseffen
Van deze vreugd, mijn ziel brak stuk.

Ik voel een brand, die niet te blusschen
Mijn hart en ingewand verschroeit.
Nu zooveel vreugd mij zóó doorgloeit
Vind ik geen woorden, enkel kussen.
Hier zijn mijn lippen, hier mijn borsten,
Hier zijn mijn tranen, hier mijn melk,
Neem wat ik heb en laat naar elk
Ander geluk vergeefs mij dorsten!

Kind van den allerhoogsten God,
Mijn eigen Kind, mijn Zaligmaker,
Mijn Zuìgelìng en mijn Bewaker,
Mijn teerste zorg, mijn zaligst lot,
Mogen mijn tranen alles zeggen,
Waarvoor mijn mond geen woorden vindt,
Ik ben Uw moeder, Gij mijn kind,
God, dien ik in Zijn wieg mag leggen.

1) Fragmenten uit ‘Een Spel van Kerstmis’, vertaald door Anton van Duinkerken, dat tijdens de kerstweek door ‘De Passiespelers’ te Amsterdam zal worden vertoond in de groote zaal van het Concertgebouw.