De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 393]

Jan Gin
Voor de liefste

De tijd maakt los ons van 't verleden,
en voert ons mee naar ander land,
dan waar eens traden schuwe schreden,
en heide laaiend stond in brand.

Ik ging door hakhout, heide, bossen,
Ik lag aan gras- en waterkant.
En wist me-zelf niet te verlossen.

Het leven was vol as en zand,
vol modder en vertreden nachten.
Toen kwaamt gij, naamt me bij de hand.

We lieten achter alle brand.
De tijd zal vroeger leed verzachten.
Gij werdt me álles, en uw hand
is zachter dan de zachtste nachten.