De Gemeenschap. Jaargang 10

[p. 51]

Jan Engelman
De Kerseboom¹⁾

Wist gij wat Jozef overkwam
toen hij zijn zuivre huisvrouw nam:
Sint Jozef oud, Sint Jozef grijs,
die koos de Roos van 't paradijs?

De avond vouwt de bloemen dicht
als hij Maria's aangezicht,
daar bij den vollen kerselaar,
in vloeiend lichten wordt gewaar.

- Ziet gij den boom die kersen torst?
ach Jozef pluk, ik heb zoo'n dorst,
ik ben zoo bijster en verward,
wijl ik een kind draag onder 't hart.

Maar Jozef ziet van gramschap grauw.
Was hij niet kuisch? was hij niet trouw?
en stromplend als een dwaas nabij:
- Gij weet, dit kind is niet van mij!

Toen sprak Hij die de wereld draagt
en opsprong in den schoot der Maagd:
- Buig kerseboom, mijn moeder lief
heeft dorst en vraagt om uw gerief!

De boom boog neder tot den grond,
Maria at, haar roode mond
werd rooder, wit ontdaan
verscheen de sikkel van de maan.

1) Motief van de Kentucky Mountains.

[p. 52]

 

En bij dit vreemde zilverlicht

 

neemt Jozef nu haar schoon gezicht

 

in zijne handen, bevend, warm,

 

en trekt haar zacht in zijnen arm.

 

 

 

- Ik was wantrouwig en te slecht,

 

vergeef mijn drift, ik ben uw knecht

 

en doe u nimmer, nimmer pijn:

 

de voedstervader zal ik zijn.

 

 

 

Maria sprong op zijne knie,

 

wees hem de maan: - Sint Jozef, zie,

 

verwacht het Woord dat niet vergaat

 

wanneer haar sikkel eender staat.

 

 

 

't Zal Kerstmis zijn, de boom is dood,

 

ellende in de wereld groot,

 

maar engelen zingen in den wind

 

en brengen kersen voor het Kind.