De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 231]

Chr. de Graaff
Profiel

Na 't afscheid van haar oogen bleef 't profiel
nog even zichtbaar: een ontroerd gelaat,
zoo weerloos in zijn onbewust verraad
dat vreugde mij met huiv'ring overviel.

En na dit afscheid, van mijn rust beroofd,
voel ik verlangen stadig in mij groeien
van 't hart om met het hart ineen te vloeien
dat zooveel liefde argeloos belooft.

Ik ben een kind dat niet kan rusten
dan warm gevlijd aan moeders borst.
Ik vind geen bronnen voor mijn dorst
sinds ik je lippen vond en kuste.

Weer gloeit in mij het nooit gebluschte
verlangen naar gemeenzaamheid.
Verlos mij van mijn eenzaamheid:
ik ben een kind dat niet kan rusten.