De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 170]

Chr. de Graaff
Kwatrijnen

Verlangen jaagt me en houdt mij nog gevangen;
terzijde, voor mij uit wacht mij verlangen,
achter mij wenkt verlangen, dat ik keer':
slechts naar verlangens eind wilde ik verlangen.

Wat klaagt gij om 't geklapwiek hunner woorden,
en dat zij nimmer 't groote zwijgen hoorden;
bloedt niet een zilv'ren vogel in uw net:
de stilte die ge in 't eigen hart vermoordde?

Duin, strand en water en de lucht daar boven:
dit is het einde van al' aardsche hoven;
hier waar de meeuwen zweven op den wind
kan 't eindige in oneindigheid gelooven.

Met bliksemschichten dringt Uw eeuwigheid
door bres na bres in 't bolwerk van den tijd.
De lafaard vlucht en geeft het àl verloren;
tot Uw ontvangst houdt zich de held bereid.